Skip to main content
Srishti-2022   >>  Short Story - English   >>  The art of making Puris

Divya Rose R

Oracle India Pvt Ltd

The art of making Puris

 

She was making puris. The way she handles the ladle is an art to learn for sure. It was a mesmerizing sight to see the puris being slightly pressed and it regaining all its strength pushes back and puffs to become a beauty. For those of you who do not know, puri or poori is an Indian fried bread made with whole wheat flour. Unlike chappathi, puri is not healthy but tastes great. Wait… No… This is not a recipe post nor about the beauty and taste of puri. This is about the thought that did not taste like puri.

 

So the ‘she’ who was making puris is my sister. SIL was rolling the puris and sis was frying it. I was just watching all the 5 kids and working as their assistant helping them to chop the potatoes, transferring rolled puris to the frying area, making tea, etc. After making 2 batches of puris, my sister suddenly told us to reserve the 2nd batch of puris to the men of the house. Whaaaatttt??? Did I hear it correctly? Guess so. The feminist in me quickly got a wakeup call. But wait… Feminist… Is it the right word? Is that what I really am? I started doubting myself because this word is mostly used to tease women activists nowadays. So before waking up the feminist in me, let me ask the expert, whether it is the right word to use. The one person who listens to my all problems and actually tries to answer to the best of his knowledge. OK Google. “What is the meaning of Feminist?” Google answers promptly, “a person who supports feminism”. Wow. Thanks, Google. Now can you please let me know the meaning of feminism as well or do you think I was just questioning you? Again Google answers, “the advocacy of women’s rights on the ground of the equality of the sexes.” Or in simple words, “Feminism is about providing equal opportunities to women and convincing others to do so too. It is about fighting gender stereotypes altogether. True feminism is about equality for both the genders.” Ok. I guess then that is what I truly am. Yes, I am a feminist. A feminist who wants everyone to consider women and men as equal parts yet end up being trapped in the normal life template. A feminist who desires to slap a person who does not consider everyone equally, but serves tea to her husband every day, as if it is her responsibility.

 

After all these thought processes have settled down, I asked my sister why she said so. She gave me a cold look and said, “They deserve the best. Don’t they?” Yes, they deserve the best. In fact, not just them. Everyone deserves the best. Don’t they? This time my mind was bold enough to say that aloud and soon I was able to feel the slight friction. She asked me doubtfully, “Wouldn’t you deserve the best for your husband or the elders?” I said NO and she was tired of giving more cold looks. I injected some comedies to the scene (which reminded me of a Malayalam movie, ‘Vadakkunokki yanthram’ and the famous character, ‘Thalathil Dineshan’) and suddenly disappeared.

 

I took a couple of deep breaths. The thoughts began to jumble inside my head and I laid down. Why are just men given so much priority? She gets up early and cooks the food and he gets to eat the best. She is in charge of laundry, cleaning, and every single household chores when he just focuses on his work and chills out with his friends. The time has changed a lot. We are not like our parents anymore. During their times, she was forced to take up the responsibilities. But now, ‘she’ is not being forced, but she herself agrees on the template, she herself believes it is her responsibility. So HE is not the problem. The problem is with SHE and it should start from our homes. It would be difficult to train your husband or father or brother. The change should start with kids. I have a daughter and a son. Growing up, I should make my son cook food, and my daughter to change the car tire. They must learn everything and I will never restrict them from doing something only because of their gender. Luckily I have a very broad-minded husband who never forces me to do any chores and still ironically never keeps his tea mug back in the kitchen sink.

Srishti-2022   >>  Poem - English   >>  The Mask

Divya Rose R

Oracle India Pvt Ltd

The Mask

They say the face of the world has changed

But I do not see much difference

They say it is suffocating

Good that I am used to it for years

They say everyone seems alike

Isn’t it a good thing?

They say so many things

Now, it’s time for me to say

 

When I covered my face

They called me a terrorist

Now the world doesn’t have a choice

They don’t even notice me

I can walk freely in public

Without the fear of my religious beliefs

They are only concerned whether I am sick

I feel happy with the change that has come

 

I don’t know how long this will last

They will mock me once the shield is gone

They will uncover their sharpest weapon

To rip me apart and tear me down

Until then I am free to be myself

But the taste of freedom will not last long

For when the darkness unveils itself

My mask will be questioned again

Srishti-2022   >>  Poem - Malayalam   >>  വന്ദനം

Divya Rose R

Oracle India Pvt Ltd

വന്ദനം

ഇന്ത്യ എന്ന വാക്കിലെന്റെ ജീവനുണ്ട് കേൾക്കൂ 

സിരകളിൽ നിറഞ്ഞൊഴുകും വീര്യമുണ്ട് നോക്കൂ 

പ്രാണനേക്കാൾ സ്നേഹമുണ്ട് അമ്മയെ പോൽ കരുതലുണ്ട് 

അഭിമാനത്തോടെ വന്ദിക്കുന്നു എന്റെ പ്രിയ ദേശത്തെ 

 

മൂന്നു പ്രിയ വർണ്ണങ്ങൾ കാറ്റിലാടി ഉയരവെ 

തലയുയർത്തി മിഴി വിടർത്തി വന്ദനം ഞാൻ പാടിടാം 

എത്ര സുന്ദരം ഈ വന്ദേ മാതരം 

ഒത്തു ചേർന്ന് കൈ പിടിച്ചു നമ്മൾ പാടുമ്പോൾ 

 

ഏതു ജാതി ഏതു മത ദേശ ഭാഷയാകിലും 

മാതാവൊന്നേ നമ്മൾക്കുള്ളൂ ഭാരതമാതാവ് 

എത്ര മോഹനം ഈ പുഴയും പൂക്കളും 

ഒരുമയോടെ സ്നേഹത്തോടീ മണ്ണിൽ വാഴുമ്പോൾ

 

Srishti-2022   >>  Article - Malayalam   >>  അന്ധവിശ്വാസങ്ങളും സാക്ഷരകേരളവും

Divya Rose R

Oracle India Pvt Ltd

അന്ധവിശ്വാസങ്ങളും സാക്ഷരകേരളവും

ഈ ഇടയ്ക്കു ഇൻസ്റ്റാഗ്രാം നോക്കുന്നതിനിടയിൽ  ഒരു റീൽസ് കാണാൻ ഇടയായി. പഴയ കാമുകിക്ക് സമ്മാനപൊതിയും പണ്ട് ചിലവാക്കിയ കാശും തിരിച്ചു കൊടുക്കുന്ന കാമുകൻ. പലപ്പോഴും കാമുകിയുടെ വീട്ടിൽ സന്ദർശനം നടത്തിയിട്ടും കഷായം കുടിപ്പിക്കാത്തതിന്റെ നന്ദി രേഖപ്പെടുത്താൻ വന്നതാണത്രേ കാമുകൻ. ക്ലൈമാക്സിൽ ഇനിയും പത്തുപതിനാറു വീടുകൾ കേറാനുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു കാമുകൻ പിരിയുമ്പോൾ, ഒരു നിമിഷം ചിരിച്ചു എങ്കിലും അടുത്ത നിമിഷം അതെന്നെ ചിന്തിപ്പിച്ചു. ഏതോ ഒരു ജോത്സ്യൻ പറഞ്ഞ പ്രവചനം കാരണം നശിച്ചത് രണ്ടു കുടുംബങ്ങൾ ആണ്. ഇത്രത്തോളും സാക്ഷരത കൈവരിച്ചിട്ടും കേരളത്തിൽ ഇന്നും ഇത്തരം അന്ധവിശ്വാസങ്ങൾ നടന്നു വരുന്നു എന്നത് നമ്മൾ ഓരോരുത്തരുടെയും തല കുനിപ്പിക്കുന്ന ഒന്നാണ്.

 

 

ഇത്തരത്തിൽ കേരളത്തെ മുഴുവൻ ജനതയെയും ഞെട്ടിച്ച മറ്റൊരു വാർത്തയായിരുന്നു രണ്ടു സ്ത്രീകളെ നരബലിക്കു ഉപയോഗിച്ചു എന്നത്. അന്ധവിശ്വാസത്തിന്റെ അങ്ങേയറ്റം ആണിത്. സന്തോഷവും സമൃദ്ധിയും ലഭിക്കാൻ ആണ് ഈ നരബലികൾ നടത്തിയത്. എന്റെ സന്തോഷം അത് മറ്റുള്ളവന്റെ അതികഠിനമായ ദുഃഖം ആണെങ്കിലും കുഴപ്പമില്ല എന്ന് ചിന്തിക്കുന്ന ഒരു സമൂഹം ആണ് നമുക്ക് ചുറ്റും ഉള്ളത് എന്ന് തന്നെയാണ് ഈ വാർത്തകൾ ചൂണ്ടി കാട്ടുന്നത്. പെട്ടന്ന് ധനികനാവണം എന്ന ചിന്തയും ശാസ്ത്രത്തിനെ കുറിച്ച് വേണ്ട അറിവില്ലായ്മയുംആയിരിക്കണം ഈ കുറ്റകൃത്യങ്ങളുടെ പിന്നിൽ. ഭക്തിയും അന്ധവിശ്വാസവും തമ്മിൽ ഉള്ള അന്തർധാര വളരെയധികം വലുതാണെന്ന സാമാന്യ ബോധം ആണ് നമുക്കൊരുത്തർക്കും ആദ്യം വേണ്ടത്. എന്നെ ആശ്ചര്യപ്പെടുത്തുന്നത്, ഇത്രയുമൊക്കെ നടന്നിട്ടും എന്ത് കൊണ്ടാണ് നമുക്ക് ഇതിനു എതിരെ ഒരു നിയമം കൊണ്ട് വരാൻ സാധിക്കാത്തതു? എവിടെ ആണ് നമ്മൾ പിന്നോട്ട് നീങ്ങുന്നത്? മന്ത്രവാദത്തിനും അന്ധവിശ്വാസങ്ങള്‍ പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതിനുമെതിരെ നിയമം ഉണ്ടെങ്കിലും, പാരമ്പര്യമായി നിലനില്‍ക്കുന്ന അനുഷ്ഠാനങ്ങളും, ആചാരങ്ങളുമുണ്ട്. അവ നിയമം കൊണ്ട് തടുക്കാനാവില്ല എന്നാണു "നിയമം" പറയുന്നത്. കൂടുതൽ ആധുനികമായ പാതയിൽ സഞ്ചരിക്കണം എന്ന ആഗ്രഹത്തിൽ നമ്മൾ മറന്നു പോകുന്നത് ഈ നാടിന്റെ പൈതൃകത്തെയും സംസ്കാരത്തിനെയും ആണ്. ഇത് കണ്ടു വളരുന്ന അടുത്ത തലമുറയുടെ അവസ്ഥ ശോചനീയം ആയിരിക്കും.

 

 

അനാചാരങ്ങളും അന്ധവിശ്വാസങ്ങളും കേരത്തിൽ ഇന്നും ഇന്നലെയും തുടങ്ങിയത് അല്ല. അനേകം വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുൻപ് തന്നെ നമ്മുടെ ഇടയിൽ ഒരുപാട് അന്ധവിശ്വാസങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ചിലതിനു പിന്നിൽ അന്നത്തെ സാഹചര്യം ആയിരുന്നു എങ്കിൽ ചിലതിനു പിന്നിൽ ശാസ്ത്രം തന്നെ ആയിരുന്നു. എന്നാൽ ഇതിലൊന്നും പെടാത്ത വിഭാഗമാണ് ഇന്നും മനുഷ്യരുടെ ജീവൻ വരെ എടുക്കാൻ കെൽപ്പുള്ള ഒന്നായിത്തീർന്നതു. എല്ലാക്കാലത്തും എല്ലാ ദേശത്തും ഏറെക്കുറെ എല്ലാ മനുഷ്യരും ഒരു കാര്യത്തിലല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊന്നിൽ അന്ധവിശ്വാസികൾ ആയിരുന്നിട്ടുണ്ട്. ആദിമയുഗങ്ങളിൽ കാട്ടിൽ വേട്ടയാടി നടന്നിരുന്ന പ്രാകൃതമനുഷ്യൻ മുതൽ ആധുനികയുഗത്തിലെ പരിഷ്കൃത മനുഷ്യൻ വരെയുള്ള ചരിത്രം അന്ധവിശ്വാസങ്ങളുടെ ചരിത്രം കൂടിയാണ്. ബോധനിലവാരത്തിന്റെ ഏറ്റക്കുറച്ചിൽ അനുസരിച്ച് അന്ധവിശ്വാസങ്ങൾക്കു മാറ്റം വന്നിട്ടുണ്ടെന്നുമാത്രം. അന്ധവിശ്വാസങ്ങൾ പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതിൽ മതവും ഒരു പങ്കു വഹിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നു കരുതപ്പെടുന്നു. വിഷമസന്ധിക്കു പരിഹാരം കാണാൻ, ബൈബിൾ തുറന്ന് ആദ്യം കണ്ണിൽപെടുന്ന ഭാഗം വായിച്ചു മാർഗദർശനം നേടാൻ കഴിയുമെന്ന ഒരു വിശ്വാസം ചില ക്രിസ്ത്യാനികൾക്കിടയിൽ ഉണ്ട്. അതുപോലെ ഗ്രന്ഥം 'കെട്ടിവായിക്കുന്ന' സമ്പ്രദായം ചില ഹിന്ദുക്കൾക്കിടയിലുമുണ്ട്. പരദേവതയെ ധ്യാനിച്ചുകൊണ്ട്, രാമായണം (മറ്റു പുരാണഗ്രന്ഥങ്ങളും) തുറന്ന് വലതുപുറത്ത് ആദ്യത്തെ ഏഴു വരികളും ഏഴ് അക്ഷരങ്ങളും കഴിഞ്ഞുള്ള ഭാഗം വായിച്ച്, അതിന്റെ അർഥ വ്യാഖ്യാനത്തിലൂടെ ചെയ്യാൻപോകുന്ന കർമങ്ങളുടെ വിജയപരാജയങ്ങൾ കണക്കാക്കുന്ന ഏർപ്പാടാണിത്. മതവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട അന്ധവിശ്വാസമാണിവ. മറ്റു ചിലത് കാലഹരണപ്പെട്ട വിജ്ഞാനത്തിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങളായി നിലവിൽ വന്നവയാണ്. ജ്യോതിഷം, മന്ത്രവാദം തുടങ്ങിയവ ഇതിനുദാഹരണങ്ങളായി ചിലർ കരുതുന്നു.

 

 

താൻ ഒരു അന്ധവിശ്വാസിയാണെന്ന് സമ്മതിക്കാൻ ഒരാളും തയ്യാറല്ല. എന്നാൽ അന്യരിൽ അന്ധവിശ്വാസം കണ്ടെത്താൻ ആർക്കും ഒരു വിഷമവുമില്ല. ഒരു പ്രത്യേകവംശത്തിൽ പെട്ടവർ, പ്രത്യേക സംസ്കാരമുള്ളവർ, പ്രത്യേക വീക്ഷണഗതി പുലർത്തുന്നവർ, തങ്ങളുടേതിൽനിന്നു ഭിന്നമായ വംശവും സംസ്കാരവും വീക്ഷണവും ഉള്ളവരെ അന്ധവിശ്വാസികൾ എന്നു മുദ്രകുത്തുന്നു. ഒരു വ്യക്തിയുടെ വിശ്വാസം മറ്റൊരു വ്യക്തിക്ക് അന്ധവിശ്വാസമായിത്തോന്നാം. ഒരു കാലഘട്ടത്തിന്റെ വിശ്വാസം പിന്നീടൊരുകാലത്ത് അന്ധവിശ്വാസമായി മാറിയെന്നുവരാം. അന്ധവിശ്വാസത്തിന്റെ മനഃശാസ്ത്രപരമായ മറ്റൊരു വശമാണിത്. ക്രിസ്തുമതത്തെ ടാസിറ്റസ് വിശേഷിപ്പിച്ചത് 'വിനാശകരമായ അന്ധവിശ്വാസം' എന്നാണ്. കത്തോലിക്കാസഭ തിരുശേഷിപ്പിനും വിഗ്രഹങ്ങൾക്കും ദിവ്യത്വം കല്പിക്കുന്നത് തികഞ്ഞ അന്ധവിശ്വാസമാണെന്ന് പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റുകാർ അധിക്ഷേപിക്കുന്നു. ഹിന്ദുക്കളുടെ ആചാരങ്ങളായ ശവദാഹം, അപരക്രിയകൾ എന്നിവയെ അഹിന്ദുക്കൾ അന്ധവിശ്വാസമെന്നു വിളിക്കുന്നു. സർവോപരി മതങ്ങൾ എല്ലാംതന്നെ അന്ധവിശ്വാസങ്ങളാണെന്ന് ഒരു മതത്തിലും വിശ്വസിക്കാത്ത ഒരാൾക്കു തോന്നാം. ചരിത്രപരമായി നോക്കിയാൽ, പ്രപഞ്ചത്തെപ്പറ്റിയും അതിന്റെ പ്രതിഭാസങ്ങളെപ്പറ്റിയും കൂടുതൽ കൂടുതൽ ശാസ്ത്രീയമായ അറിവു വികസിക്കുന്നതോടെ അന്ധവിശ്വാസങ്ങൾ കുറഞ്ഞുവരേണ്ടതാണ്.

 

Srishti-2022   >>  Article - English   >>  Benefits and challenges of hybrid work model in the IT industry

Divya Rose R

Oracle India Pvt Ltd

Benefits and challenges of hybrid work model in the IT industry

I still remember the day I got pregnant with my first baby. It was after a lot of early miscarriages and chemical pregnancies that I finally got that scan report with an active heartbeat. I was on cloud nine but that happiness did not last very long since my doctor advised me to take rest and not to travel during the first 3 months. I could not even think of quitting the job and I was sure that I will not get 3 months' leave. So the only way I could overcome this chaos was to request to work from home, which seemed like an alien word to HR and my manager. There were a lot of discussions with top management, managers, senior team members, new joiners, and maybe the security too. Finally, they agreed to give me 2 months of LOP. Yes 2 months loss of pay and along with that, I can take all my pending leaves also. So that becomes almost 3 months' leave. Since I had no other option, I had to take that. The irony was that I had to go to the office every single day from my 4th month to the day before my delivery since I had no leaves left. So that was how "work from home" was considered back then.

 

It is a new era for IT employees today regardless of the type of company and job. This is one of the best things that happened due to Corona. Every single IT company had declared work from home during the peak covid time and I believe IT is the only industry that got this flexibility. There were other professionals like Teachers, who could work from home. But watching my kid attend the online class and the trouble these little monsters give the teachers took all my agony of not becoming a teacher. With the work-from-home option, most companies were able to retain their employees and as employees, it was a boon to have our job safe. The bonus payment was the only thing that affected most of the employees during the covid season. 

 

Even though work-from-home had all these benefits, it had many challenges too. My second baby was born during the covid season and when I rejoined after my maternity leave, the work-from-home culture had already been established. Since it was the lockdown period, I couldn't send my elder kid to school and I had to work with a baby and a toddler at home. The maids were not allowed in most of the apartments since it was peak covid season. Cooking, taking care of the kids, attending online classes, homework, activities, meetings, job, cleaning, and whatnot. I sometimes felt like Goddess Kali in all aspects.

 

Scrum meetings were the only time the team was together online and that is more towards the funny side than the status updates and technical discussions. Sometimes there will be 4 little monkeys jumping on the bed and sometimes the wipers on the bus goes swish swish. Sometimes Peppa will be crying and other times there will be Paw patrol on the go. Each and everyone on the team works in different time zones. They all have their personal things to take care of along with the office work, because of which no one could demand them to work during a particular time. Working from the office was very different. There were more breaks than meetings and most of the heated technical discussions happened in the pantry rather than in closed meeting rooms. That gave us the freshness that is most needed in life. Meeting with people, discussions over Mohanlal movies to India's current GDP to the American President's latest speech. Everything under the sky was a discussion topic there. After such short breaks and discussions, the work felt more relaxed and stress was out of the equation.

 

While working from home, you are taken for granted. You have the flexibility of working at your comfortable time, so 'attend a late night meeting' was the tone. That sometimes removes all the flexibility from your life. Is there a work-life balance? Yes. Because I can make fish curry and attend a meeting. No. Because you are always expected to be available. 

 

Summarizing, working from home has its good and bad sides. But the flexibility it gives weighs off most of the challenges. Working from home can positively impact employees and many feel refreshed without having to commute. However, overworking is a reality many face as it can be hard to switch off at the end of the day. In an office environment taking breaks for a chat and enjoying the hour lunchbreak is part and parcel of the day. At home it is tempting to work through breaks or eat lunch in front of the computer.

 

Benefits:

  • Flexibility to work in terms of location and time
  • More effective use of time because of the possibility to do multitasking
  • Higher productivity because of fewer breaks in between and fewer discussions over non-technical things.

Challenges:

  • Less team collaboration and it affects the team being full of individual contributors and sometimes forgetting the need of team work.
  • High employee burnout as it becomed difficult to separate work from life since both are happening at home.

When planned carefully and strategically, the hybrid work model - combining remote and office work - has the potential to improve the organization in several ways. A hybrid model can offer flexibility and empower employees to work to their strengths, which in turn boosts productivity. By encouraging a culture that views remote work as a positive alternative to completing deep-focus tasks in the office, teams can find a good balance of creativity and collaboration. From an organization perspective, once they move to a hybrid environment they can reduce the office space as every team can select different dates to work from office. With the hybrid model starting to seem inevitable, companies need to provide the right collaborative tools for both remote and on-site workers so employees can work efficiently in any type of setting. Whilst there are downsides to hybrid working, for the most part it is considered a beneficial way of working. Both companies and employees can reap the rewards of splitting their time between their home and office, tailoring their days to best suit the way they work best. It is predicted that hybrid working models will be adopted by companies across all industries. Many businesses that have already adopted the new way of working as a response to the pandemic cannot imagine returning to the office fulltime. Employees are happier. Productivity is elevated. Results are abundant.

Srishti-2022   >>  Short Story - Malayalam   >>  അന്ന

Rahul K Pillai

Oracle India Pvt Ltd

അന്ന

മലയാള മനോരമ പത്രത്തിൽ പണ്ട് സ്വർണ തംബോല എന്നൊരു ഗെയിം ഉണ്ടായിരുന്നു.... അതിൽ സ്വർണ നാണയം സമ്മാനം കിട്ടിയ ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ ഫോട്ടോ അതിനടുത്ത ലക്കം ബാലരമയിൽ ഒരു ഫുൾ പേജിൽ പ്രിന്റ് ചെയ്ത് വന്നു.. അന്ന് ഞാൻ സ്കൂളിൽ പോയത് ആ ബാലരമയും കൊണ്ടാണ്.. ഫസ്റ്റ് ഇന്റർവെൽ ടൈമിന് ക്ലാസ്സിന്റെ വരാന്തയിൽ ഇട്ട് എല്ലാവരും നോക്കി നിൽക്കെ ഞാൻ ആ ബാലരമ കത്തിച്ച് കളഞ്ഞു, കൂട്ടിന് എന്റെ ചങ്ക് ഫ്രണ്ട്സും... കത്തി തീരാത്ത ഭാഗം നിലത്തിട്ട് ചവുട്ടി അരച്ചു, ക്ലാസ്സിനകത്തേക്ക് കൊണ്ട് വന്ന് ഫുട്ബോൾ പരുവമാക്കി തട്ടി കളിച്ചു.. ഇതെല്ലാം കണ്ടു കൊണ്ട് ദേഷ്യം കടിച്ചമർത്തി ഒരു ഭാവ വ്യത്യാസവുമില്ലാതെ അവളും ക്ലാസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു - സ്വർണം നേടിയവൾ - എന്റെ ബാല്യകാലത്തെ ഏറ്റവും വലിയ ശത്രു - "അന്ന ജോർജ്" !!

പതിനാറു വർഷങ്ങൾക്ക് ഇപ്പുറം, കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച അവൾക്ക് ഞാൻ വാക്ക് കൊടുത്തു - നമ്മുടെ കഥ ഞാൻ എഴുതാം.. ഒരു സ്കൂൾ ഒന്നടങ്കം പ്രണയമാണെന്ന് സംശയിച്ച, ചുവരെഴുത്തുകൾ വീണ, സംഘട്ടനങ്ങൾ നടന്ന നമ്മുടെ കഥ..

"നമ്മൾ പ്രണയിതാക്കളല്ല, അത്രമേൽ മാറി നാം" !!

അവനവന്റെ അമ്മ പഠിപ്പിക്കുന്ന സ്കൂളിൽ പഠിക്കുന്ന ഒട്ടു മിക്ക എല്ലാ കുട്ടികളും അച്ചടക്കത്തിന് പേര് കേട്ടവരായിരിക്കും.. ഒരു പക്ഷേ ജന്മനാ അല്ലെങ്കിൽ പോലും നിർബന്ധിത പരിവേഷം കൊണ്ട് അച്ചടക്ക പൂരിതമായി പോയ ഒരു സ്കൂൾ ജീവിതമായിരുന്നു എനിക്കും..."ടീച്ചറിന്റെ മോൻ" - ചാർത്തികിട്ടിയ ആ 'പട്ടം' ഇറക്കാനും തുപ്പാനും വയ്യാതെ കൊണ്ട് നടക്കേണ്ടി വരുന്നത് കുറച്ചൊക്കെ ബുദ്ധിമുട്ടാണ് .. !

ഹൈ സ്‌കൂൾ കാലഘട്ടത്തിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ആണ് ആൺകുട്ടികൾക്കും പെൺകുട്ടികൾക്കും മിക്സ് ചെയ്ത് ക്ലാസ് നടത്തുന്ന രീതി ഞങ്ങളുടെ സ്കൂളിൽ കൊണ്ട് വന്നത് .. അത് വരെ രണ്ട് ഷിഫ്റ്റുകളായിട്ട് ആയിരുന്നു ക്ലാസുകൾ , രാവിലെ ബോയ്സിനും ഉച്ചയ്ക്ക് ഗേൾസിനും.. തൊട്ടപ്പുറത്തെ എൽ പി സ്കൂളിലെ ടീച്ചറിന്റെ മോൾ ഉച്ചയ്ക്കത്തെ ബാച്ചിൽ ഉണ്ടെന്നും, പഠിക്കാൻ മിടുക്കിയാണെന്നും ഒക്കെയുള്ള കഥകൾ കുറേ നാളായി കേൾക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.. അതുവരെ കേട്ടറിഞ്ഞതിനേക്കാൾ വലിയ സത്യമാണെന്ന് അറിയിച്ചാണ് "കലപിലകൂട്ടം" ക്ലാസിലെത്തിയത് .. ഞങ്ങളിൽ പല ആൺപിള്ളേർക്കും ഈ മിക്സിങ് അത്ര അങ്ങോട്ട് രസിച്ചില്ലെങ്കിലും, പതുക്കെ പതുക്കെ അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യേണ്ടി വന്നു.. പറഞ്ഞു വന്നത് പൊക്കം കുറഞ്ഞ, തീരെ വണ്ണമില്ലാത്ത, ആകെ കൂടി അടയ്ക്കാ കുരുവി പോലെയുള്ള കലപില കൂട്ടത്തിന്റെ ലീഡറിനെ കുറിച്ചാണ് - നേരത്തെ പറഞ്ഞ അതേ ടീച്ചറിന്റെ മകൾ .. വേണേൽ ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ ഒരു പ്രണയം ഒക്കെ തോന്നിയെന്ന് വരാം .. പിന്നെ ഞാൻ ഒരു ടീച്ചറിന്റെ മകൻ, അവളൊരു ടീച്ചറിന്റെ മകൾ .. രണ്ടു പേരും നന്നായിട്ട് പഠിക്കുന്നവർ , അപ്പൊ സെറ്റ് ആയി, വേറെന്ത് വേണം? .... ഇങ്ങനൊക്കെ നിങ്ങൾ കരുതിയെങ്കിൽ തെറ്റി .. പ്രണയമെന്നല്ല ഒരു മണ്ണാങ്കട്ടയും തോന്നിയില്ല എനിക്ക്, വന്നു കേറിയതോ മുളകുപൊടിയിൽ മൂക്കിപ്പൊടി മിക്സ് ചെയ്ത പോലത്തെ ഒരു ഐറ്റവും ..

സുഹൃത്തുക്കളായി നടക്കണം എന്നൊരു അജണ്ട ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേർക്കും ഒട്ടും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, എന്താണെന്നറിയില്ല ആദ്യം മുതലേ ശത്രുതയും മത്സരവും ഒക്കെ തന്നെയാണ് ഞങ്ങൾക്ക് ഇടയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത്.. പഠന കാര്യത്തിലും ഇതര കാര്യങ്ങളിലും എന്നും വഴക്കും തല്ലും മാത്രം എന്ന രീതി ശത്രുതയെ അതിന്റെ പാരമ്യത്തിൽ എത്തിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.. ഒടുവിൽ സ്കൂളിലെ ടീച്ചർമാർ വരെ അറിയുന്ന നിലയിലേക്ക് കാര്യങ്ങൾ എത്തിയിരുന്നു.. സ്റ്റാഫ് റൂമിലെ സംസാരങ്ങൾ അമ്മ പറഞ്ഞ് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു, "അന്നയും രാഹുലും എന്ത് പിള്ളേരാണ്, രണ്ടും അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും വിട്ടുകൊടുക്കില്ല, ഇങ്ങനെയും ഉണ്ടോ വിരോധം" എന്നൊക്കെയുള്ള ഡയലോഗുകൾ നിത്യ സാധാരണം ആയിരുന്നു ...

പരീക്ഷകൾ കഴിഞ്ഞ് പേപ്പർ ക്ലാസ്സിൽ കൊണ്ട് വരുന്ന പല ടീച്ചേഴ്സിനും ഞങ്ങൾ പിള്ളേരെക്കാൾ ടെൻഷൻ ആയിരുന്നു.. രാഹുലിന് മാർക്ക് കൂടുതലും അന്നയ്ക്ക് കുറവും ആണെങ്കിൽ പ്രശ്നമാണ്.. അവളുടെ ബുദ്ധിയുടെ ആഴവും അളവും ഞാൻ അറിഞ്ഞത് അങ്ങനെ ഒരു പരീക്ഷ പേപ്പർ കിട്ടിയ ദിവസമാണ് .. എന്നേക്കാൾ ഒന്നോ രണ്ടോ മാർക്ക് കുറവായിരുന്നു അന്ന് അവൾക്ക്.. എന്നോട് വന്ന് പേപ്പർ ഒന്ന് തരുമോ എന്ന് ചോദിച്ചു .. പൊതുവെ "മണ്ടൻ" ആയിരുന്ന ഞാൻ പേപ്പർ കൊടുത്തു, ഒരു റൗണ്ട് തിരിച്ചും മറിച്ചും നോക്കിയിട്ട് എന്റെ പേപ്പറും കൊണ്ട് അവൾ ടീച്ചറിന്റെ അടുത്തേക്ക് പോകുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു, ടീച്ചർ എന്തോ വെട്ടും തിരുത്തും നടത്തി പേപ്പർ എനിക്ക് തിരിച്ച് കിട്ടുമ്പോൾ എന്റെ ഒന്നോ രണ്ടോ മാർക്കിൽ ഓട്ട വീണിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.. സംഭവം എന്റെ ടോട്ടൽ മാർക്കിൽ ടീച്ചറിന്റെ കണക്കു കൂട്ടൽ തെറ്റി പോയത് അവൾ കൊണ്ട് പോയി വെട്ടി തിരുത്തിച്ചതാണ്.. എന്റെ മാർക്ക് കുറച്ച് അവളുടെ മാർക്കിനൊപ്പം എത്തിച്ചപ്പോൾ എവറസ്റ്റ് കീഴടക്കിയ പോലെ പേപ്പർ വലിച്ച് എന്റെ നേരെ എറിഞ്ഞിട്ട് അവൾ പോവുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. ഏതാണ്ട് "പ്ലിങ്ങിയ" അവസ്ഥയിൽ മണ്ടനായ ഞാനും !!!!!!

അതിനു ശേഷം പിന്നെ പല പരീക്ഷക്കും ഇത് പോലെ പേപ്പർ ചോദിച്ച് വന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഞാൻ കൊടുത്തില്ല, ചിലപ്പോ വേറെ ചില സഖിമാർ വഴിയും പേപ്പർ റിക്വസ്റ്റ് വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു, ഒന്ന് രണ്ട് വട്ടം ആ റൂട്ട് വഴിയും എന്റെ മാർക്കുകൾ തേയ്ക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട് - എത്ര കിട്ടിയാലും പഠിക്കാത്ത ഞാൻ !!!

ഞങ്ങൾക്ക് രണ്ടു പേർക്കും അന്നൊന്നും ഒരു സ്പെഷ്യൽ ട്യൂഷനും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, ഞാൻ ഇടയ്ക്ക് ലോയലിലും സ്റ്റുഡന്റസ് സെന്ററിലും (നാട്ടിലെ ട്യൂഷൻ സെന്ററുകൾ ആണ്) ഒക്കെ പോയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും സ്ഥിരമായി എങ്ങും ഉറച്ച് നിന്നിരുന്നില്ല. എന്റെ ഓർമയിൽ അന്ന ട്യൂഷൻ സെന്ററുകളിൽ ഒന്നും പോയിട്ടില്ല.. പത്താം ക്ലാസ്സിലാണെന്ന് തോന്നുന്നു, ഞാൻ സ്കൂളിൽ വച്ച് ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചത്.. ഇന്റർവെൽ സമയത്ത് അന്ന, സുമി, ജൂലി ടീം എന്തൊക്കെയോ എഴുതുന്നു, പഠിക്കുന്നു.. കുറെ ദിവസം സ്ഥിരമായി ഇത് കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ എന്റെ ചാര സംഘടനയെ രംഗത്ത് ഇറക്കി, ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്ന ആ സത്യം മനസിലാക്കി.. അവർക്ക് 3 പേർക്കും അന്നയുടെ വീട്ടിൽ വച്ച് സദാശിവൻ സാർ മാത്‍സ് ട്യൂഷൻ എടുക്കുന്നുണ്ടെന്ന്.. കണക്കിന്റെ ഉസ്താദ് ആണ് സദാശിവൻ സർ.. KSRTC യിൽ ആണ് ജോലി എങ്കിലും ട്യൂഷൻ ആണ് മെയിൻ.. നാട്ടിൽ അന്നും ഇന്നും അറിയപ്പെടുന്ന ഏറ്റവും നല്ല കണക്ക് ട്യൂട്ടർ, അത് സദാശിവൻ സർ തന്നെയാണ് ... സാറിന്റെ ഹോംവർക്കുകൾ ആണ് ലവൾ ക്ലാസ്സിൽ ഇരുന്ന് ചെയ്ത് തീർക്കുന്നത്. ഞാനറിഞ്ഞാൽ പിന്നെ അത് ക്ലാസ് മൊത്തം അറിഞ്ഞത് പോലെയാണല്ലോ, സംഭവം പബ്ലിക് ആക്കി.. എങ്കിലും പത്താം ക്ലാസ്സിൽ സ്കൂൾ ഫസ്റ്റ് വാങ്ങാൻ വേണ്ടി അവളുടെ മുൻപിലും പിന്നിലും സൈഡിലും ഒക്കെയായി ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്ന എനിക്ക് ആ സ്പെഷ്യൽ ട്യൂഷൻ പരിപാടി അത്ര അങ്ങട്ട് സഹിച്ചില്ല. പിന്നീടങ്ങോട്ട് പല വഴിക്കു നിന്നുള്ള ശുപാർശകൾക്കും, ഫോളോ അപ്പിനും, ഫോൺ വിളികൾക്കും എല്ലാം ഒടുവിൽ രണ്ടാഴ്ചയ്ക്കകത്ത് ആ മൂവർ സംഘത്തിന്റെ ട്യൂഷൻ ക്ലാസ്സിലേക്ക് (അന്നയുടെ വീട്ടിൽ) എന്റെ മാസ്സ് എൻട്രി ഉണ്ടായി, സാറിന്റെ നാലാമത്തെ സ്റ്റുഡന്റ് - ആ ക്ലാസ്സിലെ ഏക ആൺകുട്ടി !!!!

സാർ പൊതുവെ നല്ല സ്ട്രിക്റ്റ് ആയതു കൊണ്ടും, ഡെയിലി അടി കൊള്ളുന്നത് കൊണ്ടും ഞങ്ങൾക്ക് ആ ക്ലാസ്സ്മുറിയിൽ ഒരുപാട് നാൾ ശത്രുക്കളായി തുടരാൻ പറ്റിയില്ല. ശത്രുവിന്റെ ശത്രു മിത്രം എന്ന ആധാരത്തിൽ ഊന്നി പതുക്കെ ഞങ്ങളുടെ കോമൺ ശത്രുവായ സാറിന്റെ അടിയിൽ നിന്ന് ഒഴിവാകാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾക്ക് ഇടയിൽ എപ്പോഴോ ഞങ്ങളിൽ ഒരു സൗഹൃദം മുള പൊട്ടി - രണ്ടു വർഷത്തോളമായി തുടർന്ന കടുത്ത ശത്രുതയൊക്കെ എവിടെയോ പതുക്കെ അലിയാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു... സാറിന് വരാൻ പറ്റാത്ത ദിവസങ്ങളിൽ 3 പെൺകുട്ടികളും അവരുടെ ഇടയിലെ കൃഷ്ണൻ ആയ ഞാനും കൂടി അന്നയുടെ വീട്ടിൽ ആർത്തുല്ലസിച്ചു നടന്നിരുന്നു.. ക്യാമറയും ഫോണും ഒക്കെ പോപ്പുലർ ആവുന്നതിനു മുന്നേ ഉള്ള കാലമായതിനാൽ പലതിനും തെളിവില്ലെന്നേ ഉള്ളു - 3 ഉം കൂടി എന്നെ ഒരു ദിവസം മേക്ക് അപ്പ് ഒക്കെ ഇട്ട് പെണ്ണായി ഒരുക്കിയതിനുൾപ്പെടെ !!!!!!

പക്ഷേ സ്കൂളിൽ ഞങ്ങളെ കാത്തിരുന്നത് വേറെ കഥകൾ ആയിരുന്നു.. അന്നയുടെ വീട്ടിലെ തകർപ്പൻ അനുഭവങ്ങൾ ഒന്നും ഞങ്ങൾ സ്കൂളിൽ അത്ര പരസ്യമാക്കിയിരുന്നില്ലെങ്കിലും രണ്ടു രണ്ടര വർഷമായി കണ്ട ശത്രുത കാണാതെ വന്നപ്പോൾ ആർക്കൊക്കെയോ സഹിച്ചില്ല.. അന്നയുടെ ഫോട്ടോ ക്ലാസ്സിലിട്ട് കത്തിച്ച രാഹുൽ ഇപ്പോൾ അവളോട് കമ്പനി ആയത് സ്കൂളിലെവിടൊക്കെയോ പുതിയ കഥകൾ സൃഷ്ടിച്ചു.. പ്രശ്‍നം സീരിയസ് ആയത് സ്കൂൾ കെട്ടിടത്തിൽ പലയിടത്തും വലിയ ഹാർട്ട് ഷേപ്പിന്റെ ഉള്ളിൽ കരിക്കട്ട കൊണ്ട് വരച്ച "രാഹുൽ + അന്ന" ചിത്രങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപെട്ടപ്പോഴാണ്...നിങ്ങൾക്ക് അറിയാം, മറ്റേ അമ്പൊക്കെ ഉള്ള പടമില്ലേ? അത് തന്നെ..

ഏത് മഹാന്റെ പണി ആണെന്ന് അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല, എങ്കിലും സ്കൂളിലെ കുട്ടികൾക്ക് പാടി നടക്കാൻ ഒരു പുതിയ പ്രണയ കഥ ആയിരുന്നു അത്, രണ്ട് ശത്രുക്കൾ പ്രണയിച്ച കഥ !!! ആദ്യം കുറച്ച് കാലം അതുമായിട്ട് അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യാനും ടീച്ചർമാരെ ഫേസ് ചെയ്യാനും കുറച്ച് കഷ്ടപ്പെട്ടു ഞങ്ങൾ, പതുക്കെ സാറിന്റെ അസൗകര്യം കാരണം ഞങ്ങളുടെ ട്യൂഷനും ഇല്ലാതെയായി.. സ്കൂൾ കാലഘട്ടത്തിന്റെ അവസാന കാലം അങ്ങനെ ഒരു മിക്സഡ് ഇമോഷൻസിൽ അങ്ങ് കടന്നു പോയി.. എങ്കിലും ഞാൻ അവളുടെ വീട്ടിലും അവൾ എന്റെ വീട്ടിലും ഒക്കെ ഇടയ്ക്ക് വന്നിരുന്നു, ഒരിക്കൽ പോലും പ്രണയത്തിന്റെ ഒരു കണിക പോലും എന്റെയോ അവളുടെയോ പെരുമാറ്റത്തിൽ ഉണ്ടായിട്ടില്ല, എന്റെ ഉള്ളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നോ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ......... ഞാൻ പുതിയ കള്ളങ്ങൾ കണ്ടു പിടിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു !!!!

ഒരുപാട് പ്ലാനിംഗ് ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു എങ്കിലും പ്ലസ്ടുവിനും ഞങ്ങൾ പുതിയ സ്കൂളിൽ ഒരേ ക്ലാസ്സിൽ തന്നെ വന്നു പെട്ടു.... ഞങ്ങളുടെ പഴയ ഹിസ്റ്ററി ഒന്നും അറിയുന്ന ആരും ആ ക്ലാസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല... പക്ഷേ അവളോടുള്ള ആ അടുപ്പം അത് പോലെ മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകാൻ എനിക്ക് ആ പുതിയ സ്കൂളിൽ കഴിഞ്ഞില്ല എന്നതാണ് സത്യം.. അവിടെ ഞാൻ പുതിയ സുഹൃദ് ബന്ധങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു, ഇന്ന് കൂടെ ഇല്ലാത്ത ഒരുപാട് പാഴ് ബന്ധങ്ങൾ !!! ശരിക്കും പറഞ്ഞാൽ അമ്മയുടെ സ്കൂളിന്റെ പുറത്തേക്ക് വന്ന ഞാൻ കൂടു തുറന്ന് വിട്ട കിളി പോലെയായിരുന്നു.. ചുറ്റും എപ്പോഴും കൂട്ടുകാർ - സ്ഥായി അല്ലെന്ന് അന്ന് തിരിച്ചറിയാതെ പോയ കുറെ കൂട്ടുകാർ.. ഞാൻ തിരക്കിട്ട് കൂട്ട് കൂടി നടക്കുമ്പോഴും ഒറ്റപ്പെട്ടു പോയ അവളെ ഒരിക്കൽ പോലും ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല.. അധികം ആരോടും കൂട്ട് കൂടാതെ, ഒറ്റയ്ക്ക് ഒതുങ്ങി പോയ, പഠിത്തത്തിൽ ഉഴപ്പി തുടങ്ങിയ അന്നയെ കണ്ടിട്ടും പലപ്പോഴും ഒഴിഞ്ഞു മാറി പോയിട്ടുണ്ട് ഞാൻ.. പലപ്പോഴും ക്ലാസ്സിൽ അവൾ കരയുന്നത് ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്.. ഒരിക്കൽ എപ്പോഴോ പോയി ഞാൻ സമാധാനിപ്പിച്ചിട്ടുമുണ്ട്, പക്ഷേ ഒന്ന് കൂടിരിക്കാനോ, അവളുടെ വിഷമം തിരക്കാനോ ഞാൻ സമയം കണ്ടെത്തിയിട്ടില്ല.. കൊച്ചേ, ഇന്നിത് എഴുതുമ്പോൾ നീ ഇരുന്ന സീറ്റും യൂണിഫോമും നിന്റെ കലങ്ങിയ കണ്ണും നോട്ടുബുക്കും ഒക്കെ എന്റെ കണ്ണിന്റെ മുന്നിൽ അങ്ങനെ വന്ന് നിൽക്കുന്നുണ്ട്, ഒരൽപ്പം കണ്ണുനീര് എന്റെ കാഴ്ച മറയ്ക്കുന്നതൊഴിച്ചാൽ എനിക്ക് അതെല്ലാം കാണാം ... !!!!!

ഇന്ന് അന്നയ്ക്ക് ഒരു മോളുണ്ട് - അവളുടെ ഫോട്ടോ കാണുമ്പോൾ എനിക്ക് ആ യൂണിഫോമിട്ട എന്റെ സ്കൂളിലെ ശത്രുവിനെ തന്നെയാണ് ഓർമ വരാറുള്ളത്.. എന്റെ ഏറ്റവും അടുത്ത സുഹൃത്തുക്കളിൽ ഒരാളാണ് അവളെന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ എനിക്ക് കുറെ സമയം വേണ്ടി വന്നു, പക്വത പാകപ്പെടുത്തി എടുത്ത എന്റെ ബോധ മണ്ഡലങ്ങൾക്ക് നന്ദി !! ഇന്നെന്റെ ഏറ്റവും നല്ല സുഹൃത്തും സപ്പോർട്ടും ഒക്കെ അവൾ തന്നെയാണ്...

"എടാ ഇനി നാട്ടിൽ വരുമ്പോൾ നമുക്ക് രണ്ടു പേർക്കും കൂടി സ്കൂളിൽ പോകണം, കുറച്ച് നേരം അവിടൊക്കെ നടക്കണം, നീ കൊണ്ട് പോകുവോ?" ഈ ചോദ്യം ഞാൻ കുറെ നാളായി അവളിൽ നിന്ന് കേൾക്കുന്നുണ്ട്.. കൊണ്ട് പോകാം എന്ന് ആവർത്തിച്ച് ഞാൻ പറയാറുമുണ്ട് .. പലപ്പോഴും എനിക്കും തോന്നാറുണ്ട്, ആ സ്കൂളിന്റെ ഓരോ കോണിലും അവളുടെ കൂടെ പോയി നടക്കണമെന്ന്... പ്രണയിച്ചില്ലെങ്കിലെന്താ, ഒരു കുന്ന് നിറയെ ഓർമ്മകളുണ്ട് ഞങ്ങൾ രണ്ടാൾക്കും അവിടെ !!

വീണ്ടും ചെല്ലുമ്പോഴും ആ ചുമരെഴുത്തുകൾ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ !!

വാൽക്കഷ്ണം:-

"എടീ നിന്റെ കഥ ഞാൻ സൃഷ്ടി മത്സരത്തിന് അയക്കട്ടേ?, നിനക്ക് സമ്മതം അല്ലെ?" ഇന്നലെ ഞാൻ അവളോട് ചോദിച്ചു..

"അതിനു അത് ത്രില്ലെർ ഒന്നുമല്ലല്ലോ, അത് ക്ലിക്ക് ആവുമോ ?"

"ഇന്നേവരെ ഞാൻ ഒരു എഴുത്തും ഇത്രേം ഹൃദയത്തിൽ തട്ടി എഴുതിയിട്ടില്ല, അത്കൊണ്ട് ഇത് തന്നെ മതി.." എന്ന് ഞാൻ മറുപടി പറയുമ്പോൾ, 16 വർഷങ്ങളായി നിധി പോലെ സൂക്ഷിച്ചു വച്ചൊരു കരിക്കട്ട എന്നെ വല്ലാണ്ട് നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.... !!

Srishti-2022   >>  Poem - Malayalam   >>  സ്വർഗ്ഗം

Divya Rose R

Oracle India Pvt Ltd

സ്വർഗ്ഗം

മരണമുടനെ എത്തുമെന്നറിയുന്ന വേളയിൽ
ഹാ എത്ര ഭാഗ്യവാൻ ഓർക്കുന്നു ഞാൻ
മക്കളാറെണ്ണം പന പോലെ നിൽപ്പൂ മുന്നിൽ
മരുമക്കളും കുശലം പറഞ്ഞുണ്ടടുത്തു
പേരക്കിടാങ്ങൾതൻ ചിരി ബഹളത്തിനിടയിലും
അറിയുന്നു പ്രാണസഖിയുടെ ചെറു തേങ്ങലുകൾ
സ്വർഗ്ഗരാജ്യത്തൊരിരുപ്പിടം പണ്ടേ ഉറപ്പിച്ചതാണ്
ദൈവമെന്നിൽ പ്രീതിപ്പെടാൻ വേണ്ടതെല്ലാം ചെയ്തിട്ടുമുണ്ട്
ദൈവസന്നിധിയിൽ മുട്ടിൽ നിന്നേറെ നേരം
നേർച്ചപ്പെട്ടിയിലും നോട്ടുകെട്ടുകൾ ഇടാൻ മറന്നില്ല
കടമുള്ള ദിവസങ്ങളൊന്നും ഒഴിവുകൾ ഓർത്തിട്ടു പോലുമില്ല
എവിടെ നിൻ രൂപം കണ്ടാലും കൈകൂപ്പി നമസ്കരിച്ചിരുന്നു
അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഈ മരണമിന്നെനിക്കൊരു ഭാഗ്യം
ജീർണിച്ചു തുടങ്ങിയ ശരീരത്തിൽ നിന്നൊരു മോചനം
ഈ കപട വസ്ത്രം കളഞ്ഞെൻറെ അവകാശങ്ങളിലേക്കു
പറക്കട്ടെ ഉയരട്ടെ സ്വർഗ്ഗരാജ്യം പുൽകട്ടെ
ഇനി നിങ്ങളൊരു കൂട്ടക്കരച്ചിലിനൊരുങ്ങിക്കോളൂ
ഞാനിനി അധികം വൈകിക്കാതെ യാത്ര പറയട്ടെ
എത്തി പുതിയൊരു ലോകത്തു, ദേഹി മാത്രം കൂട്ടിനു
സ്വർഗമിതെവിടെ, എന്റെ പുതിയ ഗൃഹം എവിടെ
എന്നെ സ്വീകരിക്കുവാൻ മാലാഖമാർ ആയിരങ്ങളെവിടെ
ഇടതും വലതും കണ്ണെത്താ ദൂരം നീലാകാശം മാത്രം
ഇടയിലെവിടെയോ കണ്ടു ഞാനൊരു പൊൻ വെട്ടം
അത് തന്നെ സ്വർഗം, ഞാൻ തേടും സ്വർഗം, മന്ത്രിച്ചെൻ അന്തരംഗം
പറന്നിറങ്ങി ഞാൻ വെട്ടം വരും വഴിയിലേക്ക്
പകച്ചു പോയ് ഉള്ളം അഗ്നി എന്നെ ഒന്നായ് വിഴുങ്ങവേ
പുക മറയിലൂടെ തിരഞ്ഞു ഞാൻ കരയുന്ന കണ്ണുകൾക്കായ്
അറിഞ്ഞില്ല, യാത്രയാക്കിയവരെല്ലാം എന്നേ പിരിഞ്ഞു പോയി
ഒരു പിടി ചാരവും എന്റെ ദേഹിയും മാത്രം ബാക്കിയായ്‌
ഞാനോ അവർക്കു ഭിത്തിയിൽ തൂങ്ങിയ വെറുമൊരു ചിത്രമായ്
ദിവസങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായ് കഴിയവേ, മക്കൾതൻ പുഞ്ചിരി കൂടവേ
എന്നെ ഓർത്തൊരിറ്റു കണ്ണുനീർ പോലും പൊഴിക്കാത്ത ദുഷ്ടരോ ഇവർ
എന്തിനാണെനിക്കീ വിധി? മരണത്തിലും കഠിനമാം ശിക്ഷ
ദൈവമാണോ അറിയില്ല, ഒരു അശരീരി പോലെ കേട്ടു ഞാനാ സ്വരം
“സ്നേഹമെന്തെന്നറിയാത്തവർക്കു സ്വർഗ്ഗമെന്നന്നേക്കും നിഷിദ്ധം”
താൻ താൻ നിരന്തരം ചെയ്തിടും, ബാക്കി ഓർത്തെടുക്കൂ നിങ്ങളെങ്കിലും

Srishti-2022   >>  Short Story - English   >>  When Great Trees Fall

Remya Odan Valappil

Oracle India Pvt Ltd

When Great Trees Fall

Little Emma was waiting eagerly for her daddy to get home from work. "Mummy", when will daddy come home? Why is he so late?", complained Emma. Sally was a skinny woman, the one who always had mood swings and never looked happy. Emma's voice, her playful and happy nature never made sally gleeful. She was always lost in deep thoughts. Often, her cooked food turned out bland and distasteful. Pots and pans in the kitchen remained untidy all through the day. Emma always wondered why her mummy was sad and depressed.

The doorbell rang.  Emma rushed towards the door. "Mummy, daddy has come!! ". Sally woke up from her thoughts and reluctantly walked forward. She unlatched the door and left in a jiffy. It was Emma's 10th birthday that day and was waiting eagerly for her daddy's gifts and cake. James looked emotionless. He handed over a birthday cake to his daughter. "Mummy, please set my table! Let's cut my cake together", Emma shrieked with joy. James took a shower and pulled over his pants and tees. Sally was arranging the table. "Happy birthday my child", said James in a low tone.

Other than the little girl, the house looked deserted and gloomy. The paintings that adorned the walls of the living room, looked ugly to Sally. She knew that secret and she was the only one who knew it! The secret the made her depressed, the one that gave her mood swings. Like the gladiators of the roman empire, she and he mind fought ferociously. At times, she wanted to open up and cry forever. But, she stayed impassable. Nothing in this world made her happy, not even the innocence of her own child.

 "Oh dear God, please take this pain from me", she cried silently in her mind. James walked to the kitchen, looking for something to eat. He found half burnt banana pan cakes piled up on a plate. He banged the door and shouted at Sally. " Bitch, why did you not cook a rotten thing today?? ".

 Emma was used to seeing the maltreatment her mother had to go through. However, she still loved her daddy dearly. As like other days, her mother was beaten and whipped by a cane. At this plight, she ran away to her room and cried bitterly. Fearfully, she closed the door and prayed that her daddy never comes and knock at her door. A beautiful day turned out to be horrific and painstaking in the eyes of Emma. The little girl wept and fell asleep. Sally on the other hand was in pain. She could barely move! He anguish had made her a psychopath. She lit a cigarette and burnt few parts of her body. It was slow burning electrical sensation followed by hours of itchy burning and she enjoyed every bit of it. She was too happy pressing the lit cigarette stubs against her skin. "A lunatic! I am a lunatic, a wretched woman, a cursed one", she repeated this until sleep kissed her that night.
 

****************************
It was October 31st, Halloween day. Everyone in the neighbourhood decorated their houses. The streets were filled with  joy, hooting, clapping, music and laughter. Emma wanted to celebrate Halloween but no one befriended her in the neighbourhood. She had a witch's costume and a mask of it as well. The pumpkins, the spooky lights, the blood dripping costumes all across the street made her fearful. "Mummy, can I go out this time please? ", she pleaded. Emma was the only blood relation Sally had and she never wanted to leave Emma alone anywhere. " Mummy please, just this time? ", begged Emma. "I promise I'll never ask you again", said Emma in her sweetest tone.

"How can I leave my child alone in the street?", Sally contemplated. "No, nothing will happen today. My eyes will not encounter the misfortune event again!!", reassured Sally. It was a narrow street with dark lit pocket roads across them. Sally and Emma lived in the outskirts. Emma looked for her daddy all around the house. "Daddy, where are you ? Mummy and I are going to celebrate Halloween. Please come along with us. ", Emma shouted in a riotous tone.  She had seen her daddy entering the washroom couple of minutes ago. "Where did he disappear?", thought Emma.

In all her excitement, she no longer cared for James. "Mummy, how do I look? Don't I look like a real witch now?", asked Emma. Sally mumbled and held Emma's hands tightly. Emma pulled her mother along and plunged into the crowd. Sally's hands started perspiring, each droplet felt like blood drops. Her temperature rose, she stood still like a statue amidst the crowd. It was a mental arrest. The eddies and whirlpools of her painful memories banged her thoughts. She wanted to cry aloud. For a moment, she turned like a hard rock.

Emma, seeing other kids in Halloween costumes, ganged up with them. Sally, regained her normality and started searching for Emma. "What did I do ? Oh God, what did I do ? Where am I ? Where is my child ? How will I find her? ", she started sobbing. The music and noise around deafened her ears. She knelt down and wept. Regaining her strength, she stood up, pushed people around and started running like crazy. Her eyes looked each nook and corner for Emma.

"Girl, we hate you!", screamed Lilith. She kicked Emma out of her girly gang. Lilith's screeching made Emma disappointed. "Why am I left alone? What is my fault? Why is this curse upon me? Why do I have so many haters?", Emma cursed her destiny. Tears flowed down her mask. She did not want to return home. Aloof is all that she wanted to be. She ran away with all her force, tears rolling down her cheeks, wetting her soft cloaks. She entered a dark passage. Hardly, no lights around, no humans or animals could be seen. Panicked, she marched forward to the unseen.

A sound of pounding and scream struck her ears. Panting and dreadful, she went closer to the sound. A barren barn with old rugs - " The Mystery House", yes she saw that! "Who is crying and what is this unusual sound ?", thought Emma. She closed her mouth with one of her palms and slowly opened the door of the Mystery house - with the greatest pain a child can bear, she saw that dreadful thing!! A man with a joker cladding, masked and armed from a sight behind was ripping apart a little girl! Emma ran towards the man and hit him hard with a wooden log from behind. He left the child, naked and shamelessly threw away his mask. In a heart wrenching pain Emma saw his face and stood still - "Daddy !!!", that great idol collapsed insider her.

Srishti-2022   >>  Poem - Malayalam   >>  ചിത്രത്തിൽ വരയ്ക്കാത്തത്

ചിത്രത്തിൽ വരയ്ക്കാത്തത്

രണ്ടു പെണ്കുട്ടികൾ 

 

വരച്ച ഒരു പോലുള്ള രണ്ടു ചിത്രങ്ങൾ.

 

അവരോ 

 

തികച്ചും അപരിചിതർ!

 

നിയോഗങ്ങളുടെ ചുരങ്ങളിലോ 

 

ജനിമൃതിയുടെ  ചെരിവുകളിലോ 

 

കണ്ടുമുട്ടാത്തവണ്ണം വിദൂരമായ 

 

ദൂരങ്ങൾ പേറുന്നവർ..

 

നിഴലുകൾ പോലും പരസ്പരം

 

സ്പർശിക്കാത്തവണ്ണം 

 

അകലത്തെ ആവാഹിച്ചവർ.

 

*

 

അവരുടെ ചിത്രങ്ങൾക്കകത്തോ 

 

ഒരുപോലെ ഒരു ദീർഘവൃത്തം!

 

വൃത്തത്തിനകത്ത്‌ ഇളംനീലച്ചായം..

 

നടുക്കു ചാരനിറത്തിൽ ഒരു മരം..

 

അതിന്റെ ചോട്ടിൽ നിൽക്കുന്ന സ്വന്തം നിഴൽചിത്രം..

 

പച്ച ചില്ലയിൽ പലേടത്തും ഇടവിട്ടു 

 

ചുവന്ന ചായപ്പൂക്കൾ..

 

കവിളിൽ തൊട്ടു തലോടാൻ 

 

എന്നവണ്ണം വൃത്തത്തിനു പുറത്തു 

 

നിന്നും നീട്ടി വരുന്ന രണ്ടു കരങ്ങൾ!

 

*

 

എന്റെയും നിന്റെയും സ്വപ്നങ്ങൾ ഒരു പോലെ എങ്കിൽ,

 

ഉറക്കത്തിൽ നീ മാത്രം ഇടയ്ക്കിടെ 

 

ഞെട്ടി ഉണരുന്നതെന്തിന്?

 

ഞാനും നീയും വരക്കുന്ന ചിത്രങ്ങൾ

ഒന്നു തന്നെ എങ്കിൽ,

 

വരക്കുമ്പോൾ നീ കൂടെക്കൂടെ

 

ഇമകൾ തടവുന്നതെന്തിന്?

 

ഏതു ദുരനുഭവങ്ങളുടെ വെന്തുപൊള്ളലുകളിലാണ്, 

 

നീണ്ടു വളരുന്ന ആ കൈകളിൽ നിന്നും

 

നിന്റെ നിഴൽചിത്രം തെറിച്ചു മാറുന്നത്?

 

*

 

നമുക്കിടയിൽ അറിയാത്ത സൗഹൃദം പോറ്റി,

 

കാണാത്ത ദൂരങ്ങൾ താണ്ടി,

 

എന്റെ ശീർഷകം ഞാൻ നിനക്കും ചാർത്തിക്കൊട്ടേ?

 

ഇതാ, അച്ഛൻ ലാളിക്കുന്ന മകൾ!

 

 

Srishti-2022   >>  Poem - English   >>  I'm home.!

Archana Prem

Oracle India Pvt Ltd

I'm home.!

Don’t be bound to my hand,
Don’t stay back at my door,
Travel your world, cross your limits,
Meet many, keep some, break and mend,
Bring back memories, a few regrets.

When the sun sets one day,
And you are tired,
Come back.
Come back to me.

I would keep your tea warm and waiting.
Your bed made, books dusted.
Tell me all your stories,
About your smiles and tears,
Show me your scars and badges.
While I hold you close.

Call no other place home.
For home is me.
When the bruises don’t heel,
When the heart is filled,
When you want to lie down,
And sleep like a child,
Come back home.
Come back to me.

Srishti-2022   >>  Short Story - English   >>  How We All Changed

Daya Abraham

Oracle India Pvt Ltd

How We All Changed

Me and my younger brother finally put down our phones, giving in to the pestering of our youngest cousin.

          We were at our grandparents' place and he wanted us to accompany him, to someplace his dad had shown him,on their last visit.

          We two in our 20s, had to almost run to catch up with the 6yr-old guide. And after about two miles of climb amongst tall rubber trees, he pointed westwards and started jumping in excitement.

 

          I looked at the beautiful sunset against the picturesquare backdrop of mountains.

          I looked at my brother.

          I am sure he too was remembering the day our youngest uncle (our lil guide's dad) took us there- when my brother was this cousin's age... And how me and my brother had slipped away from home multiple times, when everyone would be asleep in the afternoon, to witness that breathtaking view again.

 

          I wondered if any kid of today, would climb a mile for a view! Why blame them, we the once-enthusiastic kids, have turned into phone-addicted self-centered grown-ups!

Srishti-2022   >>  Short Story - English   >>  Wake Up!

Vishnu M Menon

Oracle India Pvt Ltd

Wake Up!

Why us?

 

Wow. That’s too generic. Give me some context.

 

Why were we burdened with conscience? This dreary sense of existence is overwhelming.

 

Dreary, is it? I thought otherwise. I felt your lot loved the sense of being. Many of you are in eternal love with the pointless pursuit of the purpose of life.

 

You feel it’s pointless?

 

If you ask me, you would be better off living our life rather than pondering over its meaning.

 

Well, there lies the problem. You see, living the life is not as easy as it sounds. Thanks to the superior intelligence, we are in a state where we have to make informed decisions in every minute of our lives. Some decisions are easy. Most are not. We have to weigh the benefits against the damages and arrive at a trade-off.

 

And that’s the beauty of it. A decision you make has the power of transforming someone’s life entirely.

 

Which is why deciding is difficult. Birds have it easy. They just fly around all day, and go back to their nests when they are tired.

 

You feel birds have it easy?

 

At least they are free.

 

And you are not?

 

Free choice is a myth.

 

Could you elaborate?

 

I could write a poem on it.

 

No, thanks. Poetry is not my style. Anyway, consider this. Your free birds build their nests on trees, which you cut down to make frames for your windows or tissue papers to wipe yourself dry. One fine evening, the bird flies back only to find that the nest no longer exists. So much for their freedom. You talked about how you are a victim of your intelligence. Turns out that you have made good use of it. Cosy homes, super fast cars, smart devices, delicious cuisine...all this when the mighty lions lay naked in the cold nights and the majestic elephants still eat raw palm leaves. You undervalue what you possess. You are…

 

The predator and the prey?

 

In a way, yes.

 

But where have this intelligence taken us? We are fighting each other all the time. We keep coming up with newer things to fight over when we grow sick of the things over which we were fighting in the first place. We fight over land, over gold, over trade, oil, space, race, nuclear deals. You name it, we fight over it! Of all these, you are an all time favorite. W never grow tired of fighting over you. I have lost count of the number of names we have given you. How do you look at it?

 

I find it interesting. Here is what I did. I learnt all your languages - Hebrew, Latin, Sanskrit, Greek, Roman, Tamil, Japanese - so that I could manifest myself in the different forms you have given me. It is funny, you know. No matter in what name I am invoked, the needs remain more or less the same. Happiness, love, money, health, peace - almost everyone asks for these. You might ask for love in English, and this other person would be asking for inner peace in Malayalam. I listen to all of you. Yet you accept me in the way you like, and reject the other forms of me.

 

I am the believer and the non believer?

 

Not just you. The whole lot. Yeah you get the idea.

 

If you are as powerful as you claim to be, why don’t you grant us the virtues we all ask for?

 

I do. All the happiness, health and peace you see around? They are all my doing.

 

Oh Really! What about the other side? Bone cancer in infants! What about it, eh? The volcanoes in Japan. Hurricanes in America. Earthquakes in Indonesia?

 

You know who to blame for that?

 

Who?

 

We do not speak that name around here.

 

Are you going to blame the Devil for all the miseries?

 

Speak of the Devil.

 

Why don’t you just destroy the Devil, then?

 

Devil is essential to my existence. We lay perfectly balanced, as all things should be.

 

Can I ask you something?

 

You have been asking a lot today.

 

Is the Devil for real? Or is it a simple lie you sold us to explain your ill doings?

 

My ill-doings! What do I have to gain by causing you pain?

 

I don’t know. Some  just want to watch the world burn.

 

Not arguing with that. So you assume there is no Devil. You mentioned nuclear wars, didn’t you? What about those? I don’t remember making any nuclear bombs. Oh wait - it was you.

 

What are you suggesting? That we are as much Devil as much as you are?

 

Maybe you and I are not so different.

 

Would you stop quoting movies?

 

Why? Movies are a reflection of the human minds. All art forms are. And it was you who came up with art. Music, dance, pictures, sculptures, books - all of it came from you. You composed melodies, and built worlds and characters just like I did. Tell me this. Would Krishna be complete without Kamsa? Judas had paved way for Jesus’ resurrection. Julius Caesar would have been just another ruler had not Brutus betrayed him. Ram and Ravan. Harry POtter and Lord Voldemort. The Batman and The Joker! All these are as epic as Laila Majnu, or Krishna Radha, or Romeo Juliet. Name one great piece of art that you made which is devoid of evil.

 

 

You see?

 

I do, indeed. You are me.

 

No! I am bigger than that.

 

You are a part of me. Or I am a part of you. Perhaps it's all inside my head.

 

Do you really feel so?

 

I am the Devil. I am the God.

 

That’s quite a statement.

 

***

 

Fifty six year old Jagannath woke his wife, Bhoomi, up. The clock ticked past two.

 

Bhoomi: What?

 

Jagannath: Do you hear that voice?

 

Bhoomi: What voice?

 

Jagannath: Listen. It’s from Adi’s room. I wonder who he is calling at this hour of the night.

 

Bhoomi: I do not really think that he is on the phone. I guess he is talking to himself.

 

Jagannath: Again! Should we take him to the counselor?

 

Bhoomi: Don’t bother. He might just be having a bad dream. I will ask him to pray before going to bed. The boy questions faith a lot these days.

 

Jagannath: God help our kid!

Srishti-2022   >>  Poem - English   >>  Sigh

Sigh

As the children who left home a long time ago, returned 

with thunderous drums of celebration,

the Mother heaved a sigh of relief.

And what a cute name we gave it;

Petrichor

Srishti-2022   >>  Poem - English   >>  She Became The World

Sarath Ramanan

Oracle India Pvt Ltd

She Became The World

And she became the world

to the kid who'd lost his way.

With her gleaming smile on,

running her fingers over his silky hair.

Wiping his tears and calming his tremors

he hugged her as close as he could,

like there was no where safer he could be,

so far and distant from that filthy world.

 

That was years ago, now the kid has grown,

facing his fears with the same gleaming smile.

Like a forgotten dream a memory still remains,

beneath the dusty corner of his beating heart

Pondering over the torn pages of his glittering life,

With countless blunders, unresisting and cross-legged,

un-creasing one dog-ear at a time, until it was all done.

His dreamy eyes into the starry night, he wished no more.

 

Staring into a setting sun by his window sill

a steaming mug of coffee making castles in the air

in the midst of a lingering aroma, a passing thought.

That inclined seat that may never be taken, he smiles.

The reasons and seasons that came and went, 

yesterday and the day before, but today

he is happy on his own and not alone,

she became a bit of all, and she became the world. 

Srishti-2022   >>  Poem - English   >>  Death

Daya Abraham

Oracle India Pvt Ltd

Death

When someone of your close proximity 

leaves the world suddenly one day, 

Two things happen.

 

Either you grow soft-hearted... 

Every single passing-away of the years to come, 

Will bring back memories, 

Cut open the wound afresh,

And tears would flow...

 

Or you turn stone-hearted...

No disasters nor death nor distress 

Would touch you anymore...

You would forget how to cry...

 

Subscribe to Oracle India Pvt Ltd