അങ്ങാടികടവിൽ ബസ്സിൽ വന്നിറങ്ങിയപ്പോൾ നേരം നന്നെ ഇരുട്ടിയിരുന്നു.വീട്ടിലെത്താനുള്ള വ്യഗ്രതയിൽ ഞാൻ നടന്നു.ഇരുളിന്റെ നിശബ്ദത എന്നെ പേടിപ്പിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു എന്നാലും എന്റെ നാട്ടിൽ വെച്ച് എനിക്കെന്തു സംഭവിക്കാനാണെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിച്ചു.സതീഷേട്ടന്റെ വീട് കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ നാടുവഴി മൂകത നിറഞ്ഞതാണ്, ചീവീടിന്റെ ചിലചിലപലാതെ ഒന്നും കേൾക്കാൻ സാധിക്കില്ല.പെട്ടന്നാണ് പിറകിൽ കാൽപെരുമാറ്റം കേട്ടത് ഞാൻ എന്റെ നടത്തം വേഗത്തിലാക്കി ആ കാലടികൾ എന്നെ പിന്തുടരുന്ന പോലെ എനിക്ക് തോന്നി.എന്റെ നടത്തത്തിന്റെ വേഗത പിന്നെയും കൂടി, നെഞ്ചിടിപ്പു ഉയർന്നു, കണ്ണിൽ നിന്നും ധാരകൾ ഒഴുകി, വിയര്പ്പ്മണികൾ അടർന്നു വീണുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു. ആ ശബ്‌ദം എന്റെ തൊട്ടടുത്തെത്തിയതും എന്റെ ചുമലിൽ ഒരു കൈ വന്ന പതിച്ചതും ഞാൻ അറിഞ്ഞു.ഉയർന്നുവന്ന ശബ്ദം എന്റെ  തൊണ്ടയിൽ  കുരുങ്ങിയമർന്നതും, ഭയത്താൽ കൈവിരലുകൾ വിറച്ചതും  ഞാൻ അറിഞ്ഞു.

"ഈയാളുടേതാണെന് തോന്നുന്നു പിറകിൽ കിടന്നു കിട്ടിയതാണ്."

അയാളുടെ പതിഞ്ഞ സ്വരം എന്റെ കാതുകളിൽ എത്തി .എന്നാലും ഭയം എന്റെ മനസ്സിൽ നിന്നും അകന്നിരുനില്ല.ഞാൻ പതിയെ തല ചെരിച്ചുനോക്കി അതെ, അതെന്റെ പേഴ്സ് തന്നെയായിരുന്നു.വിറയാർന്ന കൈയാൽ അത് വാങ്ങിച്ചപ്പോഴും അയ്യാൾ എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിച്ചിരിച്ചപ്പോഴും എന്റെ മനസ്സിലെ അപായമണി നിലച്ചിരുന്നില്ല. ഒടുവിൽ ഒരു നേർത്ത യാത്രാമൊഴി നൽകി അദ്ദേഹം പിൻവലിഞ്ഞപ്പോഴും ഞാൻ മുഖമുയർത്തിയിരുന്നില്ല.ആ കാലടി ശബ്ദം കേൾക്കത്താദൂരം പിന്നിട്ടിട്ടും ഞാൻ വിറച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു.പിന്നിൽ വീണ്ടും കേൾക്കും മുൻപേ വീട്ടിലെത്താനായി ഞാൻ നടന്നു. എന്റെ കാലടിശബ്ദം അപ്പോഴും എന്റെ കാതിൽ മുഴുകി കേട്ടുകൊണ്ടേയിരുന്നു.