Devika Sathish
UST Global
പ്രാക്ടിക്കൽ സ്വപ്നങ്ങൾ തേടി
“പണ്ട് പണ്ട് ഒരിടത്തൊരിടത്തൊരു രാജകുമാരനുണ്ടായിരുന്നു ... സ്വർണ ചിറകുള്ള കുതിരയുടെ പുറത്തേറി ലോകം മുഴുവൻ ചുറ്റുകയാണ് ആ രാജകുമാരന്റെ വിനോദം .. അങ്ങനെ ഏഴു കടലും ഏഴു മലയും താണ്ടി കുമാരൻ യാത്ര ചെയ്തു ...”
എന്തു രസമാരുന്നു അമ്മമ്മ പറേണ കഥകൾ കേട്ടിരിക്കാൻ ..സ്വർണ്ണചിറകുള ഒരു പക്ഷിയെയോ കുതിരയെയോ കിട്ടാൻ ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ട് ...
ഇപ്പോഴും ഇടയ്ക്കു തോന്നാറുണ്ട് നാലു ചുമരുകൾ നോക്കി മടുക്കുമ്പോളൊരു ചിറകുള്ള കുതിരയെ കിട്ടിയുരുന്നെങ്കിലെന്ന് .
ആരും കാണാതെ പറന്നുപോണം ആരും കാണാത്ത ആരും അറിയാത്ത നാട്ടിൽ പോകണം... അവിടങ്ങു കൂടണം.. പിന്നെ കുറെ സ്ഥലങ്ങളിൽ പോകണം...
ആ ഇതൊകെ ആരോടേലും പറഞ്ഞ നിക്ക് വട്ടാന്നല്ലേ വിചാരിക്കുള്ളു .. അല്ലേൽ തന്നെ ഞാൻ പറേണത് ആരു കേക്കാനാണ്?
അപ്പോഴാ അമ്മു അവധിക്കു വന്നപ്പോൾ അമ്മയോട് പറേണ ഞാൻ കേട്ടെ ഇത്തവണ പോകുമ്പോൾ എന്നെ കൂടി അവൾ കൊണ്ട് പോകാൻ പോകുവാന്നു.
..ശോ എവിടെയാ അമ്മുനു ജോലി ഒന്നുമെനിക്കറില്ല.
അതൊന്നും അറിയണോന്നും തോന്നില്ല.. ഒരു 10-15 വര്ഷത്തെ ആഗ്രഹമാന്നെ സാധിക്കാൻ പോണേ വേറെന്തു വേണം ?.. സന്തോഷംകൊണ്ട് തുള്ളിചാടാനും മാനത്തു വലിഞ്ഞു കേറാനും ഒക്കെ എനിക്ക് തോന്നി.
മനസ്സിൽ ലഡു പൊട്ടിയ അവസ്ഥ..
ആദ്യത്തെ ചുവട് ട്രെയിൻ യാത്രയാരുന്നു.പക്ഷെ എന്ത് പറയാനാ അമ്മു എന്നെ പൊതിഞ്ഞു കൈയിൽ കൊണ്ട് നടന്നു.. ഒന്നും കാണാൻ പറ്റണ്ടായില്ല. അകെ അമ്മുന്റെ മുഖം മാത്രം.. നന്നായി ദേഷ്യം വന്നു ,ഒരു ചവിട്ടു വെച്ചു കൊടുക്കാൻ തോന്നി അവൾക്കു.
പക്ഷേ പ്രതികരിച്ചില്ല .....അല്ലേലും അങ്ങനാല്ലോ പറയാൻ ഭയങ്കര മിടുക്കാണ് പക്ഷേ ശെരിക്കും ഒന്നും ചെയ്യൂല .
ആഹ്ഹ് ന്തായാലും രാത്രി അമ്മുസിന്റെ റൂമിലെത്തി
രാവിലെ അമ്മു ഓഫീസിൽ പോകാന്നേരം എന്നെ ബാഗിന്റെ ഒരു മൂലയിൽ എടുത്തു വെച്ചു.
വീണ്ടും പ്രതീക്ഷകളുടെ ചീട്ടുകൊട്ടാരംതകർന്നടിഞ്ഞു ...ചുറ്റുമുള്ള കാഴ്ചകൾ കണ്ട് ഒക്കെ പോകാന്നു വെച്ചതാ... അല്ലേലും മറ്റുള്ളവർക്കു ഞാൻ വെറുമൊരു പാവക്കുട്ടിതന്നെ അവർക്ക് തോന്നുമ്പോൾ കളിപ്പിക്കാനും പ്രദര്ശിപ്പിക്കാനുമുള്ള ഒരു വസ്തു. എന്റെ മനസ്സിൽ ന്താന്ന് ആരറിയാൻ?
പിന്നെ അവള്ടെ ബാഗിനകത്തൂടെ കുറച്ചു കാഴ്ചകളൊക്കെ കണ്ടു തൃപ്തിയടഞ്ഞുട്ടോ ...ഒരു വല്യ ഗ്ലാസ് കൊട്ടാരം പോലെത്തെകെട്ടിടം (പഴയ കഥകളിലെ പോലെ )പിന്നെ അരയന്നകൾ ഒഴുകി നടക്കുന്ന ഒരു കുളം പക്ഷേ അവർക്കൊന്നും ഒരു സന്തോഷമില്ലാതെ പോലെ എന്താണാവോ ?
അകത്തു കേറിയപ്പോഴോ മുഴുവൻ കമ്പ്യൂട്ടർ അതിന്റെ ഒക്കേ മുന്നിൽ ഓരോ മനുഷ്യർ ഇരിപ്പുണ്ട് ..അതുപോലെ ഒരു കമ്പ്യൂട്ടർ മുന്നിലെന്നെ കൊണ്ടിരുത്തി അമ്മു ...ഞാൻ നോക്കിപ്പോ എനിക്ക് ആകെ കാണാൻ പറ്റുന്നത് കമ്പ്യൂട്ടറും കുറെ ചില്ലുകൂടുകളുമാണ് .
ഒരു മൃഗശാല ഓക്കേ ഓർമ്മവന്നു (പണ്ട് അമ്മുന്റെ കൂടെ പോയിട്ടുണ്ട് ).
ഒരു മൃഗശാല :മനുഷ്യന്മാരുടെ കാഴ്ച്ചബംഗ്ലാവ് അല്ല മനുഷ്യരും മൃഗങ്ങൾ തന്നെയല്ലേ? അപ്പോൾ പ്രേത്യേകം ഒരു അലങ്കാരത്തിന്റ അവശ്യമില്ല മൃഗശാല തന്നെ.
ഒരു ചില്ലുകൂട്ടിലകപ്പെട്ട മൃഗങ്ങൾ അല്ല മനുഷ്യർ!!
പുറത്തുനിന്നു നോക്കുന്നവർക്ക് ആകർഷകമായ വല്യ ഒരു കൊട്ടാരം ..അതിൽ കുറെ മനുഷ്യരിരുന്നു പണി എടുക്കുന്നു ഇടക്കെന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചു ചിരിക്കുന്നു പിന്നെ ആരൊക്കെയെക്കൊയോ വിളിക്കുന്നു അങ്ങനെ അങ്ങനെ ...ദിവസം മുഴുവൻ ഇവരെ നോക്കിയിട്ടിരിക്കാലാണ് എനിക്കിപ്പോ പണി..ഇടക്ക് മടുക്കുമ്പോൾ ഇങ്ങനെ ആലോചിച്ച കാടു കയറുകയുംചെയ്യും.
എന്താലേ ഇങ്ങനെ രാവന്തിയോളം ഇതിൽ കഴിയുന്നു ?
ഈ ചില്ലുകൂടാരത്തിനു പുറത്തുള്ളെതെല്ലാം ഇവർ തന്നെ നിർമ്മിച്ചതാണു ..ആ കുളവുമെല്ലം ..സർവത്ര മായം!
അതാണോ അരയന്നങ്ങൾ ഒകെ സങ്കടത്തിൽ ?അന്നിത്തിനകത് കേറിപ്പോ ഒന്ന് കണ്ടതാ പിന്നെ കാണാൻ കൂടി പറ്റിയില്ല .
എന്തിനു പറയുന്നു പണ്ടെപ്പോഴും എന്നോട് സംസാരിക്കുന്ന അമ്മു എന്നെ ഇപ്പൊ തിരിഞ്ഞു പോലും നോക്കാറില്ല ഇപ്പോഴും ഫോണിനോടോ കംപ്യൂട്ടറിനോടോ സംസാരിച്ചോണ്ടിരിക്കും .എല്ലാവര്ക്കും വല്യ വല്യ കാര്യങ്ങളാണൂ ....
ഒരു കൂട്ടുമില്ലാതെ ഇരുന്നു മടുത്ത് !
പണ്ട് അമ്മുന്റെ അച്ഛൻ എനിക്കൊരു ചിറക് പിടിപ്പിച്ചുതന്നിരുന്നു .. ഒരു മാലാഖയെപ്പോലെ ... അത് മുഴുവൻ ദ്രവിച്ചു തുടങ്ങി .. അതുണ്ടാരുന്നപ്പോൾ ഒരുപാട് സ്വപ്നം കാണുമാരുന്നു പറക്കുന്നതുമെല്ലാം ..പക്ഷെ ഇപ്പൊ ആ ചിറകിനോടൊപ്പം എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളും പോവുകയാണോ?
ഒന്ന് തിരിച്ചു വീട്ടിൽ പോകാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ അവിടെ എല്ലാരും അവിടെ ചെന്നിട്ട് വേണം അമ്മമ്മയോട് പറയാൻ പറക്കുന്ന കുതിരയും എല്ലാം വെറുതെയാണെന്ന് ..തന്നിലേക്ക് ഒതുങ്ങി പോയ കുറെ മനുഷ്യർ മാത്രമാണിന്നുള്ളതെന്ന് ..അവരുടെ കഥകൾ കുട്ടികൾക്ക് പറഞ്ഞ കൊടുക്കാൻ പറേണം ..അവരെങ്കിലും "പ്രാക്ടിക്കലായ " സ്വപ്നങ്ങൾ കാണട്ടെ
ആ... എന്ന് പോകാൻ പറ്റുമെന്തോ ?
അല്ലെങ്കിൽ അമ്മു എന്റെ ഈ ചിറകെങ്കിലും ഒന്ന് ശരിയാക്കി തന്നിരുന്നെങ്കിൽ (ഇപ്പൊ ഞാൻ പറയുന്നത് അവൾക്ക് മനസിലാകാറില്ല ..പണ്ടങ്ങനെയല്ലായിരുന്നു ) ആ ചിറകുകൾ കിട്ടീരുന്നെങ്കിൽ ചിലപ്പോൾ ..ചിലപ്പോൾ സ്വപ്നം കാണാനുള്ള ധൈര്യം എങ്കിലും എനിക്ക് തിരിച്ച കിട്ടിയേനെ. സ്വപ്നങ്ങള്ക്ക് മാത്രമാണല്ലോ വിലക്കില്ലാത്തതു. സ്വപ്നങ്ങൾ കാണാൻ മറന്നുപോകുന്നവരെ സ്വപ്നങ്ങൾ കാണാം, പ്രാക്ടിക്കലായ കുറച്ചു സ്വപ്നങ്ങൾ !!!!