അന്നും തുടക്കം ഒരു ചിരിയിലായിരുന്നു

 എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചത് ആ കണ്ണുകളായിരുന്നു;  

പിന്നീടാച്ചിരി ചിരി വാക്കുകളിലേക്കുള്ള വഴിയായിമാറി

അലഞ്ഞു പറന്നു നടന്ന വാക്കുകളൊക്കെയും

 പറഞ്ഞുതീരാത്ത കഥകളായി നമുക്കിടയിൽ ഒളിച്ചു കളിച്ചു .  

ആ കഥകളുടെ മണമാണ്-ഈ മുറി നിറയെ;

ഓര്മകളിലേക്കുള്ള ഊടുവഴികളാണ്.

താങ്കളിൽ നിന്ന് നിങ്ങളിലേക്കും-

താനിലേക്കും പിന്നെ നീയിലേക്കും;

അതിനോക്കെയും ശേഷം വളർന്നു

വളർന്നു സ്വയം ചുരുങ്ങി ചുരുങ്ങി

നമ്മളൊന്നായതിന്ടെ എന്റെ ആകാശവും നിറങ്ങളും നമ്മുടേതായതിന്ടെ  ഓർമ്മകൾ .

എഴുതി തീരാത്ത വാരിയയും

കേട്ട് മതിവരാത്ത കഥയായും

നമ്മളെവിടേക്കൊക്കെയോ ഒഴുകി നടക്കുമ്പോൾ

ഈ ഇരുണ്ട മുറിയിലെ തണുത്ത ചുവരുകൾ

വീണ്ടും വീണ്ടുംതേടുന്നത് ആ കഥകളെയാണ്.

നമ്മളറിയാതെ നമ്മളെ അറിയാതെ.

ഈ ചുവരുകൾ പറയുന്നതൊന്നും 

ഇന്ന് നമുക്ക് കേൾക്കാതായിരിക്കുന്നു

അവരുടെ കാത്തിരിപ്പ് നമ്മളറിയതായിരിക്കുന്നു

ചിലപ്പോൾ  മനസ്സിലെ  കല്ലറയുടെ ജീർണിച്ച-

ചുവരുക്കൾക് എല്ലാം വ്യക്തമാകുന്നുണ്ടായിരിക്കാം

ഓടി ഓടി ഓർമകൾക്കും പിന്നിലേക്ക് നമ്മളകന്നത് 

സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനു വർണ്ണച്ചിറകുകൾ നൽകാനാണെന്നു അവരറിയുന്നില്ലല്ലോ.