I have a dream....

I have a dream to sleep comfortably under a roof

Hugging my mom tightly.

I have a dream to see my dad’s smiling face,

I have  a dream to paint my colouring book

With my favourite blue crayons.

I have a dream to hold my teddy,

I have a dream to be in my classroom ,

I have a dream to have an identity,

I have a dream to have my belly full of food,

I have a dream to have my smile back.
 

Our days and nights were taken

And our future became shadowy.

We are imprisoned suddenly!

Our sleeps were haunted and

Our smiles were taken away.

Our freedom was stolen and made

Our world less clear.

Our loved ones vanished and

Became tearful memories.

We lost our country,

We lost our dignity!

Now we are wandering for a safe place

To rebuild our lost future.

Here we are waiting for everything

We wait  for the next step!

When we reach the next step

We have to wait again!

We wait at the borders to cross,

We plead for food and medicines,

We wait for the hope.

You can call me in different names

Alan Kurdi,Ahammed,Saina………..

But we have only one name ...Refugees!

Now I am stepping into a boat

Actually I am scared of water

But I hope that water is safer than land. 

ബോധമില്ല ബോധമില്ല 

എന്ന പരാതികൾക്കൊടുവിൽ 

ബോധം വെയ്കുവാൻ 

ഒരു മരം തേടി ഞാനലഞ്ഞു .

ബോധി വൃക്ഷത്തിൻ കീഴിൽ 

മറ്റൊരു  ബുദ്ധനായി 

തീരാൻ  കിനാവ് കണ്ടു .

ഇവിടെയുള്ള മരങ്ങളൊന്നും  

എൻ മരങ്ങളല്ല  എന്ന് കരുതി 

കൃത്രിമ  മരുന്ന്  കുത്തിവെച്ചോരു 

 ചെറുചെടിയെ ഞാൻ 

മറ്റൊരു വടവൃക്ഷമാക്കിത്തീർത്തു   .

അതിൻ  ചുവട്ടിൽ  ധ്യാന-

നിരതനായി ബ്രഹ്‌മത്തെ തിരഞ്ഞു .

വേര് പറിഞ്ഞടർന്ന തരുവിൻ 

കീഴിൽ അമർന്നു ഞെരിയവേ,  

മൃത്യു എന്നെ ചുറ്റിവരിയവേ 

ഞാനറിഞ്ഞു ഞാനിതുവരെ 

അറിഞ്ഞതൊക്കെ കളവാണെന്ന്.

പ്രകൃതിതൻ പരിലാളനമേറ്റവർ തന്നെയവളുടെ 

മാറിൽ കഠാര തറച്ചപ്പോൾ 

വേദന കൊണ്ടവൾ കുതിച്ചുപാഞ്ഞു 

മനുഷ്യനോ അവളുടെ കോപത്തിന്  സാക്ഷിയായ് 

ദൈവമോ നിസ്സഹായനായി 

അവളുടെ കണ്ണുനീരിന്റെ മുൻപിൽ  നിശബ്‌ദനായി 

മരണമെത്തിയ നേരത്തു മനുജനോ 

എല്ലാം മറന്നൊന്നായ് 

സ്നേഹമേറെ കൊടുത്തു വളർത്തിയ-

പോന്നോമനകൾതൻ അലമുറ കേട്ടൊരാ 

'അമ്മതൻ  മനസമോ പിടഞ്ഞു 

തൻ വേദന ഉള്ളിലൊതുക്കിയവളെല്ലാം മറന്നു 

കഴുത്തറ്റമെത്തിയ പ്രളയത്തിൽ

അപരിചിതരോ കൂടപ്പിറപ്പുകളായി 

എരിയുന്ന വയറിന്റെ പഷിണി മാറ്റുവാൻ 

ഒരു ഉരുള പോലും പങ്കിട്ടവരിരുന്നു 

'അമ്മ തൻ തേങ്ങലമർന്നു 

എല്ലാം പൂർവ സ്ഥിയിലേക്കും എത്തി 

കൂടപ്പിറപ്പായവർ അശുദ്ധിയായി,തീണ്ടാപാടകലെയായി 

മാറിയെന്നോർത്ത പലതുമെല്ലാം ഒരിക്കലും മാറില്ലയെന്നുമായി 

കഥയേതുമില്ലാത്ത കാര്യത്തിൻ 

പിന്നാലെ മനുഷ്യനിന്നു പായുമ്പോൾ 

കാവലായി തുണയായി നിന്നൊരാ-

ദൈവത്തിനും വേണമിന്നൊരു കാവലാൾ 

In the beginning of time

There was lone darkness.

You and I were put together

By the Almighty, for the survival

Of his master creation.

I was the flesh, You were the essence.

We were connected by past and future.

Over the ages of man’s evolution

We explored many fairylands.

We laughed, enjoyed and loved

We together made a 

Common future for him.

In the middle of time

Many religions came with 

Their own Gods.

They fought each other,

Made boundaries between us!

I lost my pureness, you became more elegant.

Fallen from the God,

Dropped from the grace

My agony echoed everywhere.

Religions crucified me in the 

Name of Sins!

I am the body, and you are the soul

Now I am a physical substance 

And you are a divine one.

I never shall yield,

I want to be with you forever.

I dream a place

Where there is no sin and virtue.

I dream  a place

Where there is only love to exist.

സ്നേഹം, കരുണ, ദയ,  ദേഷ്യം, കള്ളം, സത്യം, ജീവിതം, മരണം,ഞാൻ, നീ ...ഹ് ,

അതെ ഞാൻ നീയാണ്. അക്ഷരങ്ങൾ കൂടി ചേർന്ന് കുറെ വാക്കുകൾ, ഇതെല്ലം സത്യത്തിൽ നിന്നെ പറഞ്ഞു പറ്റിക്കുകയല്ലേ ചെയ്യുന്നത്?

 അക്ഷരങ്ങൾ  കൂടി ചേർന്നാലുണ്ടാകുന്ന ഓരോ വാക്കുകളിലും , അതിൽ ഏതാണ് സത്യം ഏതാണ് കള്ളം എന്ന് നമുക്കു തിരിച്ചറിയാൻ സാധിക്കുന്നില്ല.കുറെ വാക്കുകളിലൂടെയാണ് നമ്മുടെയൊക്കെ ജീവിതം മുൻപോട്ട്  പോകുന്നത്, നിന്റെയും  എല്ലാവരുടെയും .

എല്ലാം മറക്കാനും പൊറുക്കാനും ഏവർക്കും സാധിക്കും. പക്ഷെ എന്ത് കൊണ്ട് നിനക്കതു കഴിയുന്നില്ല? നിന്നിലൂടെയാണ് ലോകത്തെ കാണേണ്ടത് , അക്ഷരങ്ങളിലൂടെയാണ് ലോകത്തെ കാണേണ്ടത് .ഹ്  ഒരു തരത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ ഇതൊക്കെ നമ്മളെ പറഞ്ഞു പറ്റിക്കുകയല്ലേ ചെയുന്നത്?  നിന്റെ വാക്കുകളിലുള്ള സത്യങ്ങളെക്കാൾ എത്രയോ വലുതാണ് കേവലമൊരു കടലാസ് കഷ്ണത്തിൽ നീ എഴുതി ചേർത്ത അസത്യങ്ങൾക്ക് !  അത് കണ്ടല്ലേ ലോകം   പഠിക്കുന്നത്? വാക്കിനാൽ ഉച്ചരിക്കുന്ന കാര്യത്തിന്  ലോകം നമ്മെ വെറുക്കും പക്ഷെ എഴുതി വെച്ചിരിക്കുന്നവയിലുള്ളതെല്ലാം ലോകം വിശ്വസിക്കുന്നു.അപ്പോൾ അത് തന്നെയല്ലേ ഏറ്റവും വലിയ കള്ളം ?? 

ഇതാ നോക്കു 

 നിന്നെ ഒരു ഇരുണ്ട മുറിയിൽ അടച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു .നിന്റെ മുൻപിൽ ഒരു പേപ്പറും ഒരു പേനയും ,നിനക്ക് ചുറ്റും കറുത്ത വസ്ത്രധാരികളായ കുറച്ചാളുകൾ , അവർ നിന്നെ അഭിമുഖീകരിച്ചിരിക്കുന്നു .നിന്റെ ഒരു ദിവസത്തിൽ നടന്നതായ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അവരുമായി  പങ്കു വയ്ക്കുക  എന്നതാണ് നിന്നിൽ ഏൽപ്പിക്കപ്പെട്ട കർത്തവ്യം . എന്നാൽ നിന്റെ വാക്കുകളിലെ   കള്ളങ്ങൾ നിന്റെ  ജീവൻ എടുക്കും .ഹ് ..,അപ്പോൾ നീ  എന്താണ് അവരോട്  പറയാൻ പോകുന്നത്? നിൻറെ ജീവിതത്തിലെ  കള്ളങ്ങളോ ?

ഇന്നും പതിവ് പോലെ  ആ മുറിയിൽ നീ അടയ്ക്കപ്പെട്ടു . നിന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇന്നൊരു  പ്രധാന ദിവസമാണ് കാരണം ഇന്ന് നീ അവിടെ നിൽക്കുന്നതു ഒരു കൊലപാതകിയായാണ് .പക്ഷെ അത് നീ  തുറന്നു പറഞ്ഞാൽ നിനക്കു സമൂഹത്തിന്റെ മുന്നിൽ തൂക്കുമരമാണ് സമ്മാനം. എന്നാൽ നീ അത്  മറച്ചുവച്ചു കള്ളം പറയുകയാണെങ്കിൽ മരണമാണ് നിന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നത്. അകാരണമായ രീതിയിൽ നിനക്ക് പറ്റിയ കയ്യബദ്ധമാണ് നിന്നെ കൊലപാതകിയാക്കിയത്. സത്യവും അസത്യവും തുല്യരാക്കപ്പെടുമ്പോൾ നിനക്കു മുൻപിൽ രക്ഷയുടെ ഒരു പഴുത് മാത്രമേ അവശേഷിക്കുന്നുള്ളൂ.

എഴുതി ചേർക്കപ്പെട്ട ഈ വാക്കുകളിലൂടെ ഒരിക്കൽ കൂടി സഞ്ചരിക്കുമ്പോൾ നിനക്കായി മാറ്റിവെച്ചിരിക്കുന്ന ആ രക്ഷയുടെ പഴുതിലേക്ക് നീ തനിയെ എത്തി ചേരും.

ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ നിന്റെ ജീവിതത്തിൽ നീ തിരയുന്ന ഉത്തരവും ഇത് തന്നെ അല്ലേ ?