ജീവിതമെന്ന മായാനൂലുകളാൽ 

ബന്ധനസ്ഥരായ നാം ഏവരും 

എന്തെന്നറിയാതെ ആരെന്നറിയാതെ 

പാരിൽ അങ്ങൊളം ഇങ്ങോളം അലയുമ്പോൾ 

ഓർക്കുക മർത്യരെ !

ഈ ജീവിതം വെറും മിഥ്യയെലോ 

അനന്തമായ ഏകാന്തതയുടെ 

ബ്രമണത്തിലേക്കുള്ള ചവിട്ടുപടികൾ !!!

മനസിൽ നന്മകൾ  നാമ്പിട്ടാൽ 

പരമമായ ശാന്തതയുടെ വിഹായുസ്സിൽ ലയിച്ചിടാം 

വിധിയുടെ കാർമേഘങ്ങളിൽ പെട്ടുഴലാതെ 

ആശ്വാസത്തിൻ പൊൻകിരണങ്ങളിൽ തളിർത്തിടാം 

ജീവിതമാകുന്ന പൂന്തോട്ടത്തിലെ വർണ്ണശലഭങ്ങൾ ആകാം 

എന്നാൽ ചിത്തം വിഷപൂരിതമായാൽ 

വേർപാടിൻ തീച്ചൂളയിൽ മുങ്ങിതാണു 

ഹൃദയം നോവാൽ തുടിച്ചിടും 

ദൈവം വിരൽത്തുമ്പുകളാൽ തീർത്ത 

വിസ്മയമല്ലോ നാം ഏവരും 

ആ പ്രപഞ്ചശക്തിയിൽ അലിഞ്ഞുതീരാൻ  

വിധിക്കപ്പെട്ടവർ 

ആ പുണ്യനിമിഷത്തെ പുണരാൻ 

വെമ്പിനിൽക്കുന്ന  വേഴാമ്പലുകൾ ! ! !