മിഴി നീർ തുള്ളികളായി വീഴാൻ

കാർമേഘത്തെ വിളിക്കുന്ന കാറ്റ്,

വർണ്ണാഭമായ പകൽ വെളിച്ചത്തെ മങ്ങിപ്പിച്,

സൂര്യനെ സന്ധ്യ ഛായയിൽ പരിഹസിക്കുന്നു.

മഴ, മുറിക്കുള്ളിൽ വീക്ഷിക്കുന്നവർക്ക്

നനുത്ത സ്പർശമായിരിക്കാം,

എന്നാൽ ചിലർക്ക് ജീവിതയുദ്ധത്തിലെ

മറ്റൊരു വിലങ്ങു തടി.

അമ്മയായ പ്രകൃതിയെ മഴയിലൂടെ,

നീ കരയുകയാണോ!

അതോ നിന്റെ അനുസരണയില്ലാത്ത

ഈ മക്കളോടുള്ള ആക്രോശമോ.

കൊട്ടാരത്തേയും കുടിലിനെയും

ഒരുപോലെ ആലിംഗനം ചെയുന്ന

മഴയുടെ സമത്വത്തെ ഞാൻ

പ്രണയിക്കുന്നു.

എന്നാലും, പ്രിയപ്പെട്ട മഴയെ നീ പോകു!

മഴവില്ലിന്റെ നിറങ്ങളാൽ ജ്വലിക്കുന്ന ആകാശം നമ്മുക്ക് കാണാം. ആ, ഏഴുവർണ്ണങ്ങളിൽ നിന്നും

എന്റെ സ്വപ്നങ്ങൾക്കു നിറമേകണം.