വെള്ളിമേഘങ്ങൾ ഉതിർന്നുവീഴുംപോലെ

മഞ്ഞിൻ കണങ്ങൾ വീണലിയുന്ന ശിശിരം,

പിന്നെ പ്രാണൻ പൂത്തുലഞ്ഞുത്സവം തീർക്കുന്ന

വാസന്തഹർഷം നിറയുന്ന വനികകൾ,

ഭൂവിൻ്റെ കാമ്പിൽനിന്നൂറുന്ന വേവിൻ്റെ കണികകൾ ഉള്ളം പൊള്ളിക്കുന്ന ഗ്രീഷ്മവും,

ഇന്ദ്രധനുസ്സു കുലച്ചഭിരാമ ശരങ്ങൾ തൊടുത്തു മദിക്കും വർഷ ജലദങ്ങൾ.

ഇലച്ചേലകൾ പൊഴിച്ചമ്പരം നോക്കും

വൃക്ഷ ദിഗമ്പരൻമാരെ തീർത്ത ശരത്കാലം.

തളിരിൻ നെറുകയിൽ കുളിരിൻ കണികൾ വൈഡൂര്യപ്പൊലി ചാർത്തി ഹേമന്തവും,

തുടരും മോഹം പോലെ, തിരിയും ചക്രം പോലെ, തുടരും കാലം നീളെ ഋതുവിൻ ആശ്ലേഷങ്ങൾ..