അടയാളമില്ലാതെ അകലുന്നു പകലുകൾ

തുഴയെടുത്തെറിയുന്ന അലകൾ പോലെ 

അനുവാദമില്ലാതെ അലയുന്നു മാനസം

ആശ്വമേധത്തിലെ കുതിര പോലെ

ഉറ്റവരെല്ലാരും ഒറ്റ തിരിഞ്ഞുപോയി

എത്തുകില്ലാരും ഇനി ഒത്തൊരു കൂരയിൽ

അർദ്ധബോധത്തിന്റെ വന്യമാം പാതയിൽ എത്തിയോ മറ്റൊരു അന്യനായ് മാറി ഞാൻ

അടുപ്പം പറഞ്ഞെന്റെ അരികത്തു വന്നവർ

അടക്കം പറഞ്ഞു തിരികെ നടക്കവെ

കണ്ണെത്തുമകലത്തു കാഴ്ച്ചക്ക് നിന്നവർ

എന്തോ പറഞ്ഞു പൊട്ടിച്ചിരിക്കവെ 

ശൂന്യമാം കീശയിൽ തപ്പി തടഞ്ഞൊരു

കാലണയെങ്കിലും കിട്ടുമെന്നാശിച്ച് 

ഒട്ടികിടക്കുന്ന വയറും തലോടി ഈ

പൊട്ടിപൊളിഞ്ഞ വഴിയേ നടപ്പൂ ഞാൻ..