പ്രകൃതി, പ്രണയത്താല്‍ വിരചിതമായൊരു

പ്രപഞ്ച സത്യമായ് സ്നേഹ സാഗരമായ്

നാരായ തുമ്പിനാല്‍ കോറിയിട്ടൊരു

മനോഹരപ്രണയ കാവ്യമായ്...

നീഹാര നിരഞ്ജന ചാരുസ്മിതത്താല്‍

നിറമാല ചാര്‍ത്തുമീ പുല്‍നാമ്പിലും

പ്രകൃതി തൻ പ്രണയം ചാലിച്ചുവച്ചൊരാ

മഴവില്ലിനേഴു വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ പോലെ... 

തഴുകി വരുമാ തിരമാല തൻ

സ്നേഹ ലാളനങ്ങൾക്കായ്

പ്രണയം തുളുമ്പുമാ സ്വകാര്യത്തിനായ്

മണൽത്തരികളെന്നും കാതോർക്കുന്നുവോ... 

പൂനിലാവിൽ നിദ്രതൻ

ആലസ്യമേലാതെ ഹിമാംശുവിൻ

മിഴിയിഴകളെ നോക്കി നില്‍ക്കും

നീലോൽപ്പലത്തിനും പ്രണയശൃംഗാരമോ...

കാർമേഘത്തിനിരുളിൽ പീലി

നിവർത്തി ആടുമാ മയൂരവും

മഴയാം പ്രണയിനിതൻ സ്വരരാഗം

നെഞ്ചോട് ചേർക്കുന്നുവോ...

ക്രുദ്ധമായി ജ്വലിക്കുന്ന നയനങ്ങൾ

ഇന്ദീവരത്തിൻ കവിളണയിൽ

തഴുകുന്ന മാത്രയിൽ പ്രണയ

നൈർമ്മല്യമായ് തീരുമോ സൂര്യനും... 

മന്ദമാരുതൻ തഴുകിയുണർത്തുമ്പോൾ

പാഴ്മുളതൻ സംഗീതം വേണുഗാന

മനോഹാരിതയിൽ എന്നും

കർണവശ്യമായ് മാറുന്നുവോ... 

ഈശനാം ശിൽപി പ്രണയലിപികളാൽ

പ്രപഞ്ചമെന്നൊരീ കാവ്യം രചിച്ചു

അതിലേക വരികളാം നാം

കൈകോർക്കുക കാവ്യ ചാരുതയേറുവാൻ....