പകൽ രാത്രിയോടുര ചൊല്ലുന്നുണ്ടാം   

 നിശീഥിനി നീയെത്ര ധന്യ

പഴുത്ത പത്രങ്ങൾ പൊഴിവതു കാണാതെ ,

 കാഴ്ചയില്ലാതീ ലോകത്തെക്കാണാതെ,

പ്രകൃതിതൻ നെടുവീർപ്പറിയാതെ,

നിർവ്വാദനായിരിക്കുന്നതല്ലോ ഭാഗ്യം.

ഭ്രാന്തമാമന്തരീക്ഷത്തിലെ കണങ്ങൾ

കത്തിജ്വലിക്കുന്ന നേരത്ത്

കാണാതെ നടിച്ചു കണ്ണടക്കുമ്പോഴും

ജ്വാലതൻ ചൂടേറ്റുരുഗുമീ പകൽ,

മാനവർത്തന്നന്ധതയോർത്താകുലപ്പെടാനും

വേണമല്ലോ പകലിനും ത്രാണി...

വിലക്കപ്പെട്ട കനിയിലുടലെടുത്ത വെളിച്ചവും ,

കലികാല കോലാഹല മോക്ഷണങ്ങളും

പകലിൻ്റെ ഭീതിയിലകപ്പെടുന്നുണ്ടാവും,

വെണ്ണിലാവായ് നിശയറിയുന്നീ പകലിൻ പ്രകാശം ,

അറിയത്തതായിനിയുമുണ്ടെന്നറിയതെ

ലോകത്തെയുറക്കുന്നതോ നിസ്സംഗമായ് .

പെറ്റുവീഴുന്ന പിഞ്ചോമനകളെ ഭീമമാം

കയ്യിലിട്ടു ചീന്തുന്നതീ പകൽ കാണുന്നു

ചിറകൊടിഞ്ഞു കീഴെ പതിക്കുന്ന കിളിയെ

ചുട്ടുതിന്നുന്നതുമീ പകൽ വെട്ടത്തിൽ,

വീണ്ടുമീ പകലുരുവിടുന്നു രാവിനോടായ്‌, 

 നിശീഥിനി നീയെത്ര ധന്യ