It's dark everywhere..She was looking around..afraid..Her eyes are searching for someone..her brown eyes and thin short hair strands fallen on side of her face seemed like she travelled a long distance..She looked at the phone..Battery low..2%..Ya it's gonna die within minutes..wiping her face with shawl she looked around..All she was expecting was an attack and a news for next day.

She sat on the bench..it was broken at the edge..There was many white marks made by crows...She didn't mind these things..Started rewinding the whole day...I am nikita..23 year old law student..Left home because of parents who never concerned me or my dreams...It's long year's thought to leave home and lead a life of my own..Started learning law..Found a part time work at restaurant.It was not easy for me like an introvert woman to do all these things on a day..All of a sudden I changed my life into another level..I was happy? No..I was sad?..No..I can't define...At times I used to say myself looking at the mirror..Nikita you are falling..falling and falling..After few minutes the same me scolds myself and say..you are growing my dear..These switched emotions conquered the balance of my life...Am I depressed ? No..Nikita never agrees her down state to anyone..Because sympathy overrides empathy...

The day why I felt mad and ran out of the class..walked down the streets...ate all the junk foods I never liked..Breaking all the policies I made for me..I wish to fly like a bird..Some force tempted me to walk railway station..Got into the train..None came..everyone got down at their stations..I also got down..Here..At this strange place...Am I became insane to go such an unsafe place alone? Maybe!!! She was into deep thoughts...Suddenly she felt a cold hand on her back..Nikita was frozen..Am I strong enough if someone comes to rape me? She turned back..There was an old woman standing behind her..She asked nikita.."Kyom beti..andhera mein akela baitthi ho?" (Why are you sitting alone in darkness "?) Her eyes filled without asking permission to herself...She didn't knew who was that old woman..Nikita holded her hands and cried..Love doesn't need conversation..It never need bonds or friendship...That old woman's hand was running slowly through her brown thin hair strands and they spoke...

Sun light.....She was laying on the bench..Got up..People were staring...She was looking around..Where is that granny? Was it a dream? Never...Her throat dried out of pain..Someone who made her alive and disappeared...Nikita walked and found a washroom...freshed up..Standing at the counter for tickets..Her eyes was running around for that pale slim face smiled at her all the night...She didn't find...

She opened her dairy and wrote...

Whatever it happen life has to go on...If you are adamant about what you want...It will come to you in some way..Like I got yesterday...

ചിന്തയുടെ മഴുമുന കൊണ്ട് മുറിഞ്ഞവൾ 

 

ഒരു കുമ്പസാരം കഴിഞ്ഞിറങ്ങയാണ് 

 

നെറ്റിത്തടം തൊട്ടിറങ്ങിയ വിയർപ്പിന് 

 

വിപ്ലവത്തിന്റെ രുചിയായിരുന്നോ ?

 

നെഞ്ചിൽ നെരിപ്പോടുമായവൾ നിന്നു 

 

കൈവിലങ്ങിൽ കുരുങ്ങി എല്ലുകൾ ഞെരിഞ്ഞു 

 

ചേർന്ന് നിന്ന ജീവന്റെ ചൂടേറ്റ് 

 

രോമകൂപങ്ങൾ തളർന്നു താഴ്ന്നു 

 

തുന്നിക്കെട്ടി വെള്ള പുതച്ച മാംസം 

 

മുന്നിലിറക്കി വെച്ചേരമവൾ കാറിത്തുപ്പി 

 

അങ്ങിങ്ങു പറ്റിയ ചോരക്കണങ്ങളിൽ 

 

കൂരമ്പുകണ്ണുകൾ ആഴ്ന്നിറങ്ങി 

 

തെക്കേ മൂലക്കാറടി മണ്ണിൽ മൂടി 

 

തിരികെ നോക്കാതെ നടന്നവൾ 

 

മുഷിഞ്ഞ ചേലത്തുമ്പിൽ പിടിച്ച 

 

കുഞ്ഞു വിരലിന്റെ വിറയലവൾ അറിഞ്ഞു

 

ആത്മനിന്ദയാൽ ചിതയൊരുക്കി 

 

അതിൽ സ്വയം വെണ്ണീറാകാൻ

 

അരുതെന്നവൾ സ്വയം വിലക്കി 

 

നാളെയാണ് വെളുപിനെ നാലിനാണ് 

 

പോകയാണ് മറുജന്മത്തിനായ് 

 

അയാൾ തീണ്ടിയ ദേഹം പൊള്ളുന്നു 

 

കൂടെ കിടന്നോനെ കീറി മുറിച്ചു 

 

അമ്മ വളർന്നു പോയി അവളിലെ ഭാര്യയെക്കാൾ 

 

പറയണം ഒടുവിലത്തെ മോഹവും കുഞ്ഞേ 

 

"ഒരു മഞ്ഞപത്രത്തിലെന്റെ കുട്ട്യേ 

 

നിന്നെ പിച്ചിച്ചീന്തി അച്ചടിപ്പിക്കല്ലേ 

 

അങ്ങനെ ഒരുവനിനി വന്നാൽ 

 

നീ"തീയാവുക" അമ്മയെപ്പോലെ"

 

ചോര കല്ലിച്ച നെറുകിൽ ചുംബിച്ചു 

 

മൂകമായ് യാത്ര ചോദിച്ചവർ 

 

കാക്കിയിട്ട കാവലാൾക്കൊപ്പം 

 

മടക്കമില്ലാതവൾ പോകയായി 

 

വെളുത്ത പെറ്റിക്കോട്ട് കൺമറയും വരെ 

 

ചളി പുതച്ചു മണ്ണിൽ വേച്ചു വെച്ചവൾ 

 

നീ"തീയാവാൻ" നടന്നകന്നു 

 

-മിഴി 

 

 

ചതുരമുല്ല

പുഞ്ചിരി വിടരാൻ നന്നേ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള ഒരിടം... കണ്ണുനീരിന്റെ നനവ്‌ പടർന്ന വരാന്ത....നെടുവീർപ്പിന്റെ ..വിയർപ്പിന്റെ.. മരുന്നിന്റെ.. മനം മടുപ്പിയ്ക്കുന്ന ഗന്ധം.. വെള്ള കോട്ട് ധരിച്ചു കുറെ മനുഷ്യർ... അവരെ കാത്തു നിസ്സംഗമായ നോട്ടം ദൂരത്തു നട്ടിരിക്കുന്ന കുറെ പേരും...മാലാഖമാരെന്നു വിളിക്കപ്പെടുന്ന ആരുടെയും മുഖത്തു ആർദ്രമായ ഒരു ഭാവവും കണ്ടില്ല...

കൂടെ ആശുപത്രിയിൽ പോകാൻ മാത്രം ബന്ധം വളർന്നത് എങ്ങനെ ആയിരുന്നു...എപ്പോഴാണ് അവരോടു ഇത്ര ആത്മബന്ധം വളർന്നത്.. അറിയില്ല...ചിലപ്പോൾ പറഞ്ഞു തീരാത്ത വിശേഷങ്ങൾ ക്ഷമയോടെ കേൾക്കാൻ മനസ്സ് കാണിച്ച ഏകാന്തതയുടെ വിശുദ്ധയോട് തോന്നിയ ആകാംഷയാകാം...

വഴി തെറ്റുന്നത് നല്ലതാണ്.. അങ്ങനെ ഒരിക്കൽ വഴി മാറി നടന്നെത്തിയത് ഒരു മഹാ അത്ഭുതത്തിനെ കണ്ടു മുട്ടാൻ ആയിരുന്നോ...പണ്ടെങ്ങോ സ്വപ്നങ്ങളിൽ കണ്ടു മറന്ന ഒരു മുഖം...കാട് കയറിയ മുറ്റത്തെക്ക് കഷ്ടിച്ചു കാലു വെക്കാൻ മാത്രം ഇടുങ്ങിയ വഴി...അറിയാതെ ചെന്ന് കയറുന്ന വഴികളോടു.. അതിന്റെ അവസാനം എന്താണെന്നു അറിയും വരെയുള്ള നെഞ്ചിലെ ഭാരം...വാക്കുകളിൽ വിവരിക്കാൻ വയ്യാത്ത ഭയം..ഏറെ ത്രസിപ്പിക്കുന്ന കുറെ വികാരങ്ങൾ...

വെള്ളിമുടികളുടെ കനത്ത കെട്ടുകൾ അവർക്ക് ഒരു അലങ്കാരം ആയിരുന്നു.. വിളറി വെളുത്ത.. ചുളിവിൽ വിയർപ്പിന്റെ ചാലു തീർത്ത ഒട്ടിയ കവിളും...കഴുത്തിലെ ഉയർന്ന എല്ലുകളും ദാരിദ്ര്യം വിളിച്ചു പറയുന്നു...

എന്തിനു വന്നു എന്ന് പോലും ചോദിക്കാതെ വീട്ടിലെക്ക് അവർ വിളിച്ചപ്പോൾ വഴി തെറ്റി വന്നതാണെന്ന് പറഞ്ഞു തിരികെ മടങ്ങാൻ എന്തു കൊണ്ട് ഓർത്തില്ല...അകത്തു കയറിയപ്പോൾ ഒരു പഴയ കോവിലകത്തെ ഓർമകൾ പോലെ.. എന്തൊക്കെയോ ദൃശ്യം..

എന്താണ് ആ തമ്പുരാട്ടി എന്നോട് പറഞ്ഞത്.. പറഞ്ഞു തീരാത്ത വിശേഷങ്ങൾ...ഇടയ്ക്കു മിഴി നിറക്കുന്ന... ഇടക്ക് ആർത്തു ചിരിക്കുന്ന എന്റെ തമ്പുരാട്ടിയമ്മ... ഏറെ സംസാരിക്കുന്നത് മോശമായി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ഒരുപാട് 'സുഹൃത്തുക്കൾ '...സംസാരിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോൾ ഞാൻ എന്നെ മറന്നു സന്തോഷിക്കുന്നു.. അത് മനസ്സിലാക്കിയ വളരെ കുറച്ചു പേരിൽ ഒരാളാണ് തമ്പുരാട്ടിയമ്മ... ഇടയ്ക്കു ഞാൻ ചോദിക്കാറുണ്ട്.."എന്നെ കേട്ടു മടുത്തോ? ".നിശബ്ദത ഒരു ഭൂതതുല്യം പിന്തുടരുന്ന തമ്പുരാട്ടിയമ്മ പുഞ്ചിരിക്കും അന്നേരം..അതു കാണുമ്പോൾ ഒരു നിർവൃതി ആണ്...

തമ്പുരാട്ടിയമ്മയെ കൊണ്ട് ഡോക്ടർനെ കാണാൻ വരുമ്പോൾ കുറെ ചിന്തകൾ ഉള്ളിൽ പൊങ്ങിമറിഞ്ഞു...എന്റെ ആരാണ് അവർ.. ഒരു ബന്ധവും സങ്കല്പിച്ചു അതിന്റെ ഭംഗി പോകണ്ട...

ചിന്തയുടെ കുന്നു കയറി കിതക്കുമ്പോൾ തമ്പുരാട്ടിയമ്മയെ ശ്രദ്ധിച്ചു...മൂലയിൽ ഇരിക്കുന്ന ചതുരമുല്ല ചെടി... നിറയെ ചോരനിറമുള്ള പൂക്കൾ.. എന്താണ് തമ്പുരാട്ടിയമ്മക്ക് അതിൽ ഇത്ര ശ്രദ്ധ ഊന്നൽ...

ഒരു വശം ഉണങ്ങി തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.. കരിഞ്ഞു വാടിയ പൂക്കൾ ഉതിർന്നു വീഴാൻ കാത്തിരിക്കുന്നു... അതേ ചെടിയിൽ ചോരനിറമുള്ള പൂക്കളും...അതിൽ നിന്നു മുഖം തിരിച്ചു തമ്പുരാട്ടിയമ്മയുടെ മുഖത്തു നോക്കി.. നിലാവ് പോലെയുണ്ട്...

ഒരു വശത്തു അനാഥത്വം.. മറുവശത്തു ഒരുപാട് സ്നേഹമുള്ള ഒരു ജന്മം...ചതുരമുല്ല പൂക്കൾ പോലെ തമ്പുരാട്ടിയമ്മ പുഞ്ചിരിച്ചു... ഞാനും..ജീവിതം ഇങ്ങനെയാണ്...ഒരു വശത്തു തളിർക്കും.. മറുവശത്തു കൊഴിയും..

Do you still love her?

She's waiting for someone's love?

Never!! Her love is different

Like a lonely cactus in the desert

The thorns pierced..blood

Yes, blood is love..Her blood is love

Her love is different

Standing beside the snowy window

Hugging herself with an old book

"Love" the puzzling drama

None couldn't understand

The people pretend they got it

Were brilliant actors

Sorry She could find the truth

People love colors..they say "I love you"

Empty words from deserted people

Broken up!!Never..Love is not for lovers.

When are you in love

Everything is wrapped in love!!!

She's waiting for eternel love

"Something" that never compells..

"Someone" who kisses on forehead

When she get mad out of reading

"Some space" allows her to utter feelings

Her definition for love is different

Love is fat and thin, ugly and charming

It's dry and puffy

She waited at the snowy window..

Not waiting..Her love

Is now rolling down on the window..

For someone..somewhere..

Pages of the album were turning yellow,

Faded the photos were that had mellow;

Capturing the various snapshots in my life,

From genesis till my past with bygone rife.

 

Lay forgotten the camera aside quite old,

That took the shots through alot in fold;

Flipping through the pages one after another,

Takes me adrift in memories that wither.

 

Transient was I and the people right there,

Stood the constant sea, mountain and air;

Reliving these moments gives me a chill,

With a void in my heart that needs to fill.

 

Cold breeze blew then making me shiver,

Sentiments through me had my lips sliver;

Drops of tears rolling down my pale face,

Couldn’t hold up my heart still with a fence.

 

Lost was the feeling to be found right now,

Yearning for the people and places I know;

Thanking my snapshots for those memories,

As I close the album with the burden it carries.